Picture
ေမွာ္ဆရာေလး ထြန္းထြန္း


အန္တီမူ၊ မခုိင္၊ နီလာႏွင့္ စႏုိးအျပင္ သူ႔လီးဇယား ထပ္႐ႈပ္ခ်င္သူ မိန္းကေလး မ်ားစြာ ရွိေသးသည္။ သူ႔ေဆးစြမ္းက ပုိယံုၾကည္ဖြယ္

ေကာင္းလာသည္။ အန္တီမူကုိ လုိးေပးရေၾကာင္း မခုိင္သိေတာ့ စိတ္မဆုိးသလုိ ဆရာမမ်ားကလည္း မခုိင္ကုိ လုိးေနေၾကာင္းသိေပမယ့္ မသိခ်င္

ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္လာေတာ့ မခုိင္ႏွင့္ နီလာက ၿမိဳ႕တက္သြားသည္။ မခုိင္ႏွင့္ အန္တီမူကုိ လုိးရင္း

ထပ္ရွာခ်င္လာေတာ့ စာရင္း ေရးခ်ထားသည္။
၁။ မခုိင္ တူမ ေကဇင္
၂။ ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီ
၃။ ဆရာမေလး ၿငိမ္း
၄။ ဆရာမေလး သက္သက္ေဇာ္
၅။ ဆရာမေလး အိအိစံ
၆။ ႏွင့္ ၇။ ကေတာ့ တေလာကမွ တျခားၿမိဳ႕ေျပာင္းလာသည့္ အထည္ႀကီးပ်က္မ်ား ျဖစ္ဟန္တူေသာ သူဇာနဲ႔ မာလာညီအစ္မ တုိ႔ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖင့္

အနီးစပ္ဆံုးေသာ မခုိင္၏ တူမ ေကဇင္ကုိ ခ်ိန္လုိက္သည္။ ျမားနတ္ေမာင္သည္ပင္ သူ႔ေလာက္စြမ္းခ်င္မွ စြမ္းမည္။ သူကေတာ့ ေျမႀကီး လက္ခတ္ မလႊဲေပ။
"မင္းနဲ႔ တုိ႔နဲ႔ ညည အိပ္တာကုိ ေကဇင္ သိသြားၿပီကြယ္"
မခုိင္က သူ႔အား ေရာက္မဆုိက္ ဆီးေျပာသည္။
"ဒီေတာ့ မမက ဘာလုပ္ခ်င္လုိ႔လဲ"
"မသိေတာ့ပါဘူးကြယ္"
"ဘာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဟင္"
"သူ သူလည္း မင္းနဲ႔ အိပ္ခ်င္သတဲ့"
"ခင္ဗ်ာ"
သူက အံ့ၾသခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ျပရေသးသည္။
"သူ႔ကုိ သနားတာပါကြယ္၊ တုိ႔အက်င့္မေကာင္းလုိ႔ တုိ႔အက်င့္ကုိ သူေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနလုိ႔ သူ ဒီစိတ္ေပါက္သြားတာ အဲဒါ တုိ႔အျပစ္ပါကြယ္"
"အဲလုိလည္း မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္"
"တုိ႔တူမေလးကုိ သူ အၾကမ္းပတမ္းႀကီး မလုပ္ရဘူးေနာ္ သူက အခုမွ ၁၃ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ၊ ကုိယ္ထြားတယ္ဆုိလည္း ေတာ္ေသးတယ္၊ ခုက ကုိယ္လံုးကလည္း ေသးေသးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ အသားက မည္းတယ္၊ လွလည္း မလွျပန္ဘူး၊ သူေလ မလွရင္ စိတ္မဝင္စားဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာရင္

ၿပီးေရာဆုိၿပီး မဟားတရား လုပ္လုိက္မွာ တူမေလးအတြက္ စုိးရိမ္တယ္"
"စိတ္ခ်ပါ မမရယ္၊ မမေရွ႕မွာပဲ လုပ္မွာပဲဥစၥာ"
"ကေလးကုိ ျဖည္းျဖည္း လုပ္ရမယ္ေနာ္ ကတိေနာ္"
"ကဲပါ မမရယ္ ကတိ ကတိ"
သူ ထင္ေတာ့ ထင္သည္။ ဒင္းေလးက အသက္ အျပည့္ေသးဘူးဆုိတာ။ သုိ႔ေသာ္ ဗြီဒီယိုကားမ်ားတြင္ ကေလးကုိ လုိးျပသည္လည္း ရွိသည္။

ကေလးလိင္ပညာေပးေတြလည္း ေဟာေျပာေနၾကသည္။ သုိ႔မုိ႔ ကေလးေစာက္ဖုတ္လည္း ခိခိ။ သူသည္ ႀကိတ္ဝမ္းသာေနမိသည္။
"ေကဇင္ေရ... ဝင္ခဲ့ပါကြယ္"
ေကဇင္က အလြတ္ဝင္မလာဘဲ လက္ထဲတြင္ ခရမ္းသီး ေလးငါးလံုးကုိင္ကာ ဝင္လာသည္။
"ဟဲ့ အဲဒါက ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ"
"ဟုိ ဟုိ... သမီးဟာကုိ မလုပ္ရဲရင္ သမီးက လုပ္ရဲေအာင္ ခရမ္းသီးနဲ႔ ထုိးထည့္ျပမလုိ႔"
မခုိင္မွာ သူမတူမေလး ေကဇင္အတြက္ ရင္ဘတ္စည္တီးေတာ့ မဟုတ္။ သူမေပါင္ကုိ သူမ ျပန္ထုကာ အမေလး တသည္။
"မေၾကာက္ဘူးလား"
ထြန္းထြန္းက ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးကုိ ျပသည္။
"အန္တီေတာင္မွ ခံႏုိင္ေသးတာပဲ"
"ညည္းပဲ အန္တီေအာ္လြန္းလုိ႔ ႏုိးရတာဆုိ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုိးၾကည့္မိတာဆုိ။ အန္တီေတာင္ ေအာ္ရတာေနာ္"
"ကုိႀကီး ဖီးတက္ေအာင္ ေအာ္ေပးတာဆုိ အန္တီေျပာေတာ့"
ထြန္းထြန္းက ရယ္ခ်င္ေသာ္လည္း ၿငိမ္ေနလုိက္သည္။ ငတ္မည့္ကိန္းေတာ့ အေရာက္မခံႏုိင္။
"ကဲ ညည္းအန္တီကုိ ကုိႀကီးအရင္ လုိးျပမယ္၊ ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ေရာ လုိးမယ္ ေသခ်ာၾကည့္ထားေနာ္၊ ၿပီးမွ ခံခ်င္လား မခံခ်င္လား

စဥ္းစား"
"ကုိႀကီးလာတဲ့ ညတုိင္း သမီးခုိးၾကည့္ထားၿပီးသား"
သုိ႔ႏွင့္ ရင္သားဆုိ၍ အရာေလး တက္ကာစ၊ ေစာက္ေမြးဆုိ၍ ႏုႏုေလးပင္ မသန္းေသးေသာ အပ်ိဳမဒါန္းမေလးအား ထုိည၌ ေအးေအးေဆးေဆးေလး ေဖာက္လုိက္သည္။ ေသြးေတြ ထြက္ေတာ့ မခုိင္ပါ ေၾကာက္ေနသည္။ သူသည္ ေဆးနည္းတစ္နည္းတြင္ အပ်ိဳစင္၏ ေစာက္ဖုတ္ေသြးပါသျဖင့္ သူနည္းနည္းၾကမ္းၿပီး ေသးကုိ ယူလိုက္ေသးသည္။ ထုိေဆးက ပုိစြမ္းသည္။ ထုိကာလအတြင္း ထုိေဆးလည္း ေဖာ္လုိက္သည္။ တစ္ပတ္လည္း ၾကာေတာ့ ေကဇင္တစ္ေယာက္ အဖုတ္လည္း က်ယ္သြားသလုိ သူမအန္တီႏွင့္ အၿပိဳင္ခံႏုိင္သြားသည္။
"ေသးေသးေလးပဲလား ႀကီးႀကီးလား"
သူက ထုိသီခ်င္းဆုိေတာ့ မခုိင္က ေခါင္းအံုးနဲ႔ထုသည္။
"အန္တီကလည္း ေတာ္ႀကာ ကုိႀကီးစိတ္ဆုိးၿပီး မလာဘဲ ေနဦးမယ္"
"အမေလး ညည္းလူလား မလာမွာ သူက ညည္းအဖုတ္ကုိ ထပ္ခ်ဲ႕ခ်င္ေနေသးတာ၊ ဒီလာတာေတာင္ ညည္းကုိပဲ ေဆာ္ခ်င္တာ၊ ငါက မေကာင္းတတ္လုိ႔ အဆစ္ပါေနတာ ေတာ္ေရ သိလား"
ထြန္းထြန္းသည္ ေကဇင္ကုိ လုိးလုိ႔အားရၿပီးခ်ိန္တြင္ ခ်ယ္ရီဆုိေသာ ဆရာမေလးအား ေမွာ္ပညာျဖင့္ ျမဴလုိက္သည္။

ခ်ယ္ရီဆုိေသာ ဆရာမမွာ ကုိယ္လံုးညက္ညက္ေလး ျဖစ္သည္။ တင္ဟူ၍ မရွိသလုိ ရင္ဟူ၍လည္း သိပ္မရွိ။ မ်က္ႏွာေလးတစ္ကြက္က ထြန္းထြန္းအတြက္ စြဲမက္ဖြယ္ ေကာင္းေနသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပည့္ရန္ သံုးရက္လုိေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆ၇ာမေတြ သိပ္ျပန္မလာေသး။ ခ်ယ္ရီက ၿငိမ္းနဲ႔ အတူအိပ္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ သူမတစ္ေယာက္တည္း။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီေနေသာ အေဆာင္ကုိ နံနက္ေစာေစာပင္ သြားခဲ့သည္။ ခ်ယ္ရီက ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ထမီရင္ရွားႏွင့္ သနပ္ခါးေသြးလိမ္းေနသည္။
“ဘာလာလုပ္တာလဲ”
“ဆရာမက အရမ္းလွတာပဲ”
“မင္းကုိ ေမးတာေျဖပါဦး”
ထြန္းထြန္းက ေျဖမေနေတာ့ဘဲ ေနာက္ကေန ကုိယ္လံုးကို သိမ္းႀကံဳးဖက္လိုက္သည္။
“ေဟ့ လြတ္ေနာ္”
ထြန္းထြန္းသည္ ပခံုးသားမ်ားကုိ နမ္းသည္။
“လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္”
“တံခါး ထပိတ္ေပးေလ”
“ဟြန္း ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ထပိတ္ပါလား”
ထြန္းထြန္းလည္း အလုိက္သိစြာ တံခါးထပိတ္သည္။ ၿပီးေနာက္ ခ်ယ္ရီဆီ ျပန္ထုိင္ကာ ေနာက္မွ ဖက္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ဆြဲ၍ ရင္ခြင္ထဲထည့္သည္။
“တကယ္ပဲေတာ့”
ခ်ယ္ရီက ညည္းသည္။ ကုိယ္လံုးက ေသးသြယ္သျဖင့္ တကုိယ္လံုး ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာသည္။ သူက ပါးကုိ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ နမ္းလုိက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီလည္း ဖီးလ္လာေတာ့ ျပန္စုပ္ေပးသည္။ သူက ထမီရင္ရွားကုိ အေပၚယံမွေနကာ ႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေပးသည္။

ခ်ယ္ရီက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ျပန္စုပ္ေပးလာသည္။ အေပၚယံမွေန၍ ဆက္ကာ ေအာက္ကုိ ဆက္ပြတ္သပ္သြားေပးသည္။ အပ်ဳိေလးမုိ႔လား မသိ။ အုိးက တင္းက်စ္ေနသည္။ အုိးကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး ေပါင္ကုိ ပြတ္ကာ ထမီစကုိ စပင့္သည္။
“တုိ႔ေၾကာက္တယ္”
ခ်ယ္ရီက လူးလွိမ့္ရင္း ေျပာသည္။ ကုိယ္လံုးက ေသးသျဖင့္ အုိးလည္း ေသးသည္။ ထမီစကုိ အကုန္ပင့္တင္ၿပီး အုိးကုိ ပြတ္သည္။

တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပါင္ၾကားကုိ ပြတ္သည္။ ခ်ယ္ရီက တအင္းအင္းညည္းရင္း ေကာ့လာသည္။ ေစာက္ေမြးေတြက ေပါက္ခါစပဲ ရွိေသးသည္။

ပညာေရးတကၠသုိလ္မွ ဆရာမတန္းျဖစ္လာၿပီး ယခုႏွစ္မွ စတင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္သူ ျဖစ္ရာ အသက္အားျဖင့္ ခုမွ ၁၈ သာရွိေသးသည္။ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးလည္း ျဖစ္သည္။ ကေလးအေမ ေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိ၊ အပ်ိဳႀကီးေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိ၊ အလုိးခံဖူးသည့္ အပ်ိဳေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိ အပ်ိဳစစ္စစ္ ေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိဆုိတာ ထြန္းထြန္း ခြဲျခားတတ္ၿပီ။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီလက္ကုိ ယူ၍ ပုဆုိးနဲ႔ ေရာ၍ လီးကုိင္ခုိင္းသည္။ ခ်ယ္ရီ မရဲ တရဲကုိင္ၿပီး ျပန္လြတ္သည္။ သူက ျပန္ဆြဲကာ ျပန္ကိုင္ခုိင္းသည္။ ခ်ယ္ရီက ကုိင္႐ံုကုိင္ထားသျဖင့္ ကြင္းထုသည့္ပံု လုိက္လုပ္ခုိင္းသည္။
"မလုပ္တတ္ဘူးကြာ"
"ျဖည္းျဖည္းခ်င္ လုပ္ေနာ္"
ခ်ယ္ရီကုိ ကြင္းထုသင္ေပးၿပီး သူက ထမီရင္ရွားကုိ ခၽြတ္ခ်ကာ ႏုိ႔ကုိ ပြတ္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုိ႔ေပးသည္။ ခ်ယ္ရီက ဖီးလ္လာသျဖင့္ လီးကုိ

တအားဆုတ္ကိုင္သည္။ သူကလည္း အနာခံလုိက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေအာက္ကုိ စုပ္ဆင္းရာ ေစာက္ဖုတ္နား ေရာက္လာသည္။
"မလုပ္နဲ႔ မေနတတ္ဘူး"
တအင္းအင္းညည္းရင္း တားသည္။ သူ႔ေခါင္းကုိ ကုိင္၍ တြန္းလြတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းက ႏွပ္ၿပီးသားမုိ႔ ေအးေဆးပင္ ေစာက္ေစ့ကုိ

လွ်ာနဲ႔ ကလိေပးသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက သူ႔ေက်ာကုိ လာပြတ္ေနသည္။ သူလည္း မနားတမ္း ငံုလုိက္သည္။ အုိးေသးေသးေလးကုိ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မတင္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ၾကမ္းျပင္ကုိ ကုတ္ကာ ညည္းညဴေနသည္။

အုိးေသးေသးေလးကုိ ရွယ္ ညစ္ေပးသည္။ အေပၚကုိ ဆက္လ်က္တက္ေပးရင္း မသိမသာ လီးကုိ တံေတြးဆြတ္ကာ ခ်ယ္ရီေစာက္ေခါင္းထဲကုိ သိပ္ထည့္သည္။
"အု"
"အ"
"အြန္႔"
ခ်ယ္ရီက သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ဖက္ထားရင္း လက္သည္းမ်ားျဖင့္ ကုတ္သည္။ သူကလည္း ဆက္ထည့္သည္။ သူ႔လီးက ျပဳျပင္ထားသည့္ လီးမုိ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီတစ္ေယာက္ အသံထြက္မည္လည္းေၾကာက္ ေအာ္လည္းေအာ္ခ်င္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ကုတ္ျခစ္ေနသည္မွာ မဆန္း။ သူကလည္း ဆက္ထုိးထည့္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္ ေဖာက္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ အစြမ္းကုန္ ေကာ့ေပးထားရသည္။

ခ်စ္မင္းသူ
3/16/2014 12:48:01 pm

ဖတ္လုိ့့ေကာင္တယ္

Reply



Leave a Reply.


လူသိတုိင္းေနရာေျပာင္းေရႊ႕ဖြင့္လွစ္သည့္ တစ္ကုိယ္ေတာ္ဆုိင္ (ဆိုင္ခြဲလံုး၀မရွိ)