_
အခန္း(၆)
ငရဲခန္းသြား သုခဘံုသားမ်ား

ထူးစိန္ကုိ သူ႔တပည့္မ်ားက ကြယ္ရာတြင္ ဘူးစိန္ဟု ေခၚၾကသည္။ သူက တမင္ယူတာလား၊ တာဝန္က်လာတာလား ဘယ္သူမွ မသိေသာ ကိစၥကေတာ့ျဖင့္ “ျပည့္တန္ဆာ ႏုိင္နင္းေရး” လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ သူက ထိပ္ဆံုးမွ တာဝန္က်သည္။
“ကၽြန္မ မိန္းမပ်က္ မဟုတ္ဘူး၊ ရွင္တုိ႔ လြတ္”
“ဘယ္မိန္းမပ်က္မွ ကၽြန္မ မိန္းမပ်က္ပါ၊ ကၽြန္မကုိ ဖမ္းပါလုိ႔ မေျပာဘူးကြ”
“လြတ္ေနာ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ၊ ကၽြန္မမွာ ေယာက်္ားရွိတယ္၊ ကေလးရွိတယ္၊ လြတ္”
“မင္းတုိ႔ဟာမေတြ ကလိမ္ေစ့ ျငမ္းဆင္ေတာ့ အေတာ္ကၽြမ္းတယ္ ဟုတ္လား”
အသက္ ၂၈ ႏွစ္ခန္႔ရွိ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ စက္ဘီးကို ခ်ိန္းႀကိဳးငံု႔ျပင္ေနစဥ္ ရဲမ်ားက ဖမ္းလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အတန္တန္ ျငင္းသည့္ၾကားမွ ရဲစခန္းသုိ႔ ပါသြားခဲ့ရသသည္။
“အမည္------- နီနီဝင္း”
“အသက္ --------- ၃၂”
“အိမ္ေထာင္ ------- ရွိ”
“သားသမီး-------- ၂ ေယာက္”
စသျဖင့္ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ “လင္မသိေအာင္ သားသမီးစရိတ္ကုိ ျပည့္တန္ဆာ ဘဝျဖင့္ ရွာေဖြသည္” ဟု စြပ္စြဲလုိက္သည္။ နီနီဝင္းငုိသည္။ ထူးစိန္က ထလာၿပီး နီနီဝင္း ပခံုးကုိ ကုိင္သည္။
“တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ မင္း ဒီျပစ္မႈက လြတ္ကင္းေအာင္ တစ္ည ငါ့အခန္းထဲ ဝင္အိပ္ေပးလုိက္ရင္ေပါ့”
“ရွင္...”
နီနီဝင္း အငုိတိတ္သြားသည္။ သူမ ရင္ခုန္လာသည္။ ဒါ ေထာင္ေခ်ာက္လား။ သုိ႔ေသာ္ သူမေယာက်္ားသည္ သူမကုိ ငုတ္တုတ္ထား၍ တစ္ေန႔တြင္ ပုရစ္ဖူးတည္ခုိခန္းမွ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ထြက္လာသည္ကုိ သူမ တုိက္႐ုိက္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ပုရစ္ဖူး တည္ခုိးခန္းဆုိသည္မွာ ညတည္းခုိခန္းမဟုတ္။ တစ္ခ်ိန္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီး စံုတြဲမ်ားအား လက္ခံေသာ တည္းခုိခန္း။ ကုိယ္ပီသည့္ မိန္းကေလးမ်ားရွိလွ်င္ ေခၚၿပီး ျဖဳတ္သည့္ ေနရာ။
“အိပ္ေပးၿပီးရင္ လြတ္ေပးမွာလားဟင္”
“အုိး ဆယ္ခါလြတ္ ဆယ္ခါလြတ္”
ထူးစိန္သည္ အငုိတိတ္စျဖစ္သျဖင့္ ႐ႈိက္ကာေနေသာ နီနီဝင္းအား ခါးမွ သိမ္းဖက္ကာ အခန္းထဲ ေခၚဝင္ခဲ့သည္။
“မင္း အသက္က တကယ္ ၃၂ လား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္”
“မထင္ရဘူးကြာ၊ ၂၈ ေတာင္ ငါက မင္းပါးေရေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး ခန္႔မွန္းၾကည့္တာ၊ ငါခန္႔မွန္းတာ လြန္မ်ား သြားမလားလုိ႔ တြက္ေနတာ မင္းက ငါထင္တာထက္ေတာင္ အသက္ႀကီးေသးတယ္”
အိပ္ခန္း တံခါးေသာ့ကုိ ခ်က္ဆုိပိတ္လုိက္သည္။ ထူးစိန္က သိၿပီးသား ျဖစ္ေသာ ကိစၥ တစ္ခုရွိသည္။ ထုိအရာကား ရဲေဘာ္မ်ား သူ႔ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္မည့္ကိစၥ။ ထုိ႔ေၾကာင့္...

ေနာက္မွ သိမ္းဖက္ကာ ေပါင္ရင္းကုိ ဆြဲ၍ ေတ့ထားလုိက္ၿပီး ဗုိက္သားမ်ား ပြတ္သပ္ကာ ႏုိ႔ကုိ ပင့္ကုိင္လုိက္သည္။ ႏုိ႔ကုိ ပင့္၍ ပြတ္ရင္း လည္တုိင္မ်ား နမ္းသည္။
“ဖူးကား ၾကည့္ဖူးလား”
“ရွင္”
“အျပာကားေတြ ၾကည့္ဖူးလား”
ထူးစိန္က ခပ္တုိးတုိးေလး ကပ္ေမးသည္။
“ၾကည့္ ၾကည့္ဖူးပါတယ္”
“ႀကိဳက္သြားၿပီ”
ထူးစိန္သည္ ေတ့ထားသည္ကုိ ေတာ့ရင္း ပါးမ်ားကို မြတ္သပ္စြာ နမ္းကာ ဆက္ေျပာသည္။
“ကုိယ့္ကုိ ဖူးကားထဲကအတုိင္း ေပးရမယ္ေနာ္”
“ရွင္...”
“စုပ္ အဲ လီးစုပ္တတ္လား”
“အ. မ.. မလုပ္ရဲဘူး”
“ကုိယ္ အရင္ လ်က္ေပးမယ္ေနာ္၊ ဖူးကားထဲအတုိင္းေပါ့”
နီနီဝင္းမွာ တံေတြးကို ခဏခဏ ၿမိဳခ်မိသည္။ အက်ႌၾကယ္သီးမ်ား တစ္လံုးခ်င္းစီ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ ေဘာ္လီႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္ကာ ထူးစိန္က အေဝးသုိ႔ လႊင့္ပစ္သည္။ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးကုိ စံုကုိင္ကာ ပူးလုိက္ ခြာလုိက္ ပင့္လုိက္ ဆုတ္လုိက္ကုိင္သည္။ လည္တုိင္မ်ား ပါးမ်ားကုိလည္း တရစပ္နမ္းသည္။ နီနီဝင္းမွာ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္လ်က္ အိပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္က တင္လံုးကုိ ဆုတ္လုိက္ရင္း ခါသည္။ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံ အနီကုိ ခၽြတ္သည္။ သူမကုိ တျဖည္းျဖည္း ဆြဲလွည့္ၿပီး ပက္လက္လွန္သည္။ ေယာက်္ားႏွင့္ ညတုိင္း လုိးၾကေသာ္လည္း ဒီလုိ မခၽြတ္ဖူးသျဖင့္ နီနီဝင္းနည္းနည္း ရွက္ေနသည္။
“အေမြးေတြကေတာ့ အထူႀကီးပဲ”
သူမ ေရခ်ိဳးရင္း ႏႈိက္ေဆးသည္မွ လႊဲ၍ မၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ ေစာက္ေမြးမ်ားကုိ ေျပာေနသျဖင့္ သူမရွက္သည္။ ထူးစိန္ အေပၚတက္လာကာ သူမလက္ကုိ ဆြဲဖယ္ကာ
“ကုိယ့္ကုိ ၾကည့္ပါဦးကြ”
ဟုေျပာသျဖင့္ သူမ မ်က္လံုးကုိ မရဲတရဲ ဖြင့္သည္။
“ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာကြာ”
သူမ နဖူးကုိ စနမ္းသည္။ မ်က္ခံုးၾကားကုိ နမ္းသည္။ ႏွာတံကုိ နမ္းသည္။ ပါးတစ္ဖက္စီကုိ နမ္းသည္။ ေမးေစ့ကုိင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ သူမ မရဲတရဲ ျပန္နမ္းသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ နမ္းျဖစ္သည္။ သူမႏုိ႔ကုိ ကုိင္ကာ စုိ႔သည္။ တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုးစုိ႔သည္။ သူမလက္ကုိ ယူကာ ထူးစိန္က ေပါင္ၾကားကုိ လွမ္းကုိင္ခုိင္းသည္။ သူမ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ေဘာင္းဘီ မခၽြတ္ေသးေသာ္လည္း လီးလံုးႀကီးကုိ ကုိင္မိသျဖင့္ သူမ တြန္႔သြားသည္။ ထူးစိန္က ဒူးေထာက္ကာ အက်ႌမ်ား ခၽြတ္သည္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္။ သူမ တစ္ဖက္သုိ႔ လွည့္ေနမိသည္။
“ၾကည့္ပါကြ”
သူမ မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲလွည့္သျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးက ရွည္ၿပီး တုတ္လွသည္။ ၾကည့္ဖူးသည့္ အျပာကားထဲက လီးေလာက္ႀကီးသည္။ ခၽြန္လည္း ခၽြန္သည္။ သူမ နည္းနည္း ေၾကာက္သြားသည္။ သူမလက္ကုိ လွမ္းယူၿပီး လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းသျဖင့္ သူမ ကိုင္မိသည္။ ေႏြးစိစိႀကီးက သူမလက္တစ္ဆုပ္စာ ေလာက္ရွိေနသည္။ သူမလက္ကုိ ေရွ႕တုိးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ခုိင္းသည္။ သူမသိပါသည္။ ဒါ ဂြင္းထုတာ။ ထူးစိန္က အေမြးမည္းမည္းအံုအံုေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ပြတ္သည္။ သူမ ေၾကာက္ေနသည့္ၾကားက ထူးစိန္မွာ သူမေခါင္းကုိ ထူၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ တင္လုိက္သည္။ လီးထိပ္က သူမ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေတ့ေနသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းကုိ မပြင့္ တပြင့္ဟေပးသည္။

“လူဆုိး သူအရင္ လ်က္ေပးမယ္ ေျပာၿပီး အရင္စုပ္ခုိင္းတယ္”
နီနီဝင္းက ေတြးသည္။
“မင္းလုိ အေတြ႕အႀကံဳမရွိတဲ့ ေဆာ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငါနည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ျဖဳတ္လာခဲ့တာပါကြာ”
ထူးစိန္က ေတြးသည္။
လီးထိပ္က သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ ထုိးေမြရင္း တျဖည္းျဖည္း ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ အရိပ္ျပသျဖင့္ သူမလွ်ာထုပ္ ေပးသည္။ ထူးစိန္က သူမလွ်ာေပၚလီးထိပ္ကုိ ပုတ္ကစားသည္။ ႏွာေခါင္းထဲ လီးနံ႔ကုိ အစက ရြံေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ ယဥ္လာသည္။ သူမေခါင္းကုိ တစ္ေစာင္းကုိင္ၿပီး လီးကုိ ပါးစပ္ထဲ တျဖည္းျဖည္း ထုိးသြင္းသည္။ ျပန္ႏႈတ္သည္။ ထုိးသြင္းသည္။ ျပန္ႏႈတ္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ ႏႈိက္သည္။ နီနီဝင္းမွာ ဖီးလ္တက္လာသျဖင့္ ဘာမွ သိပ္မသိေတာ့။ ဘာမွလည္း မေတြးခ်င္ေတာ့။ ထူးစိန္ ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ မတ္တပ္ရပ္သည္။ နီနီဝင္း ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေနေပးေတာ့ ထူးစိန္က ေခါင္းကုိ တစ္ဖက္ကုိင္ကာ ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ လီးတစ္ဝက္ေက်ာ္ ဝင္သည္။ သူမလည္း ေတြ႕ဖူးသေလာက္ အတတ္ပညာျဖင့္ စုပ္ေပးသည္။ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးသည္။

နီနီဝင္း ေလးဘက္ေထာက္ရင္း လွည့္သည္။ ထူးစိန္သည္ ေစာက္ဖုတ္ကုိ တံေတြးဆြတ္လုိက္သည္။ တင္တျခမ္းကုိ ပင့္ကာ လီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ အက္ေၾကာင္းကုိ အထက္ေအာက္ ဆြဲပြတ္သည္။ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆြဲစဥ္က သူမတတ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးေခါင္းျမဳပ္ဝင္ၿပီးေနာက္ ဆက္မသြင္းပဲ ထြက္ထြက္သြားသည္ကုိ သူမ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့။
“လုိးပါေတာ့ရွင္ လုိးပါေတာ့”
သူမ ဆႏၵအတုိင္း လီးလံုးႀကီးမွာ သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ သူမ၏ သားအိမ္ရွိရာသုိ႔ တျဖည္းျဖည္း တုိးဝင္လာျပန္ေတာ့ သူမ ေအာ္ရသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္မ်ား ပူတက္သြားသည္။ ျဖည္းျဖည္း ျပန္ထုတ္ၿပီး ျပန္သြင္းသည္။ ေနာက္တစ္ခါသြင္းေတာ့လည္း ပံုစံတမ်ိဳးျဖင့္ နာသည္။ သူမ ညည္း႐ံုျဖင့္ မရ။ ေအာ္သည္။ ထူးစိန္က သူမဆံထံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေဆာင့္သြင္းလုိက္ေတာ့ သူမ အေမကုိ တမ္းတမိသည္။
“အေမ့”
ခဏ စိမ္ထားသည္။ ဆက္ေဆာင့္သည္။
“အေမ့”
အခန္း တစ္ခုလံုး သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတပြက္ပြက္ ဝင္ေနသည့္ အသံနဲ႔ သူမ တအားအား ေအာ္ညည္းသံကသာ ပြက္ေလာ႐ုိက္ေနသည္။ ၾကာလာေတာ့ သူမ လက္ေထာက္မထားႏုိင္ေတာ့။ ထူးစိန္ကလည္း အထာသိသည္။ သူမ ေဘးတစ္ေစာင္း အိပ္ခုိင္းၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ ေရွ႕ပုိ႔ကာ ေနာက္မွ ကားယားခြၿပီး စုိက္သြင္းခ်သည္။ ဘယ္လုိ သြင္းသြင္း နာသျဖင့္ နီနီဝင္း ေအာ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ဖူးသာ ၾကည့္ဖူးၿပီး တစ္ခါမွ မခံဖူးေသာ နည္းျဖစ္သလုိ အိမ္က ေယာက်္ားပံုစံျဖင့္ဆုိလွ်င္ ၿပီးသြားသည္မွာ ၾကာလွၿပီ ျဖစ္ေသာ အေနအထား မဟုတ္ပါလား။ သူမကုိယ္ကုိ တြန္႔လိမ္ေနေအာင္ လွည့္ထားၿပီး ေနာက္မွ ေဆာင့္သြင္းရင္း သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ဆြဲကုိင္ရမ္းသည္။

ထူးစိန္က လီးကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္ေတာ့ သူမ စိတ္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ မထင္ေသာ အကြက္ကုိ နင္းသည္။ “ထီြ” ဆုိသျဖင့္ သူမေစာက္ပတ္ တစ္ဝုိက္ တံေတြးမ်ား စုိကုန္သည္။ ေနာက္ ပူက်စ္ေသာ
လွ်ာၾကမ္းၾကမ္း၏ အရသာကုိ သူမ၏ ႏုအိနီရဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက သိလုိက္ရသည္။ အဖုတ္ကုိ အလ်က္ခံရေသာ အရသာက ဘာနဲ႔မွ မတူ။ အေၾကာမ်ား အားလံုး ဆိမ့္တက္သြားသည္။ လ်က္ေပးရင္း ထူးစိန္က ေပါင္တစ္ဖက္ ထမ္းသည္။ လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကုိ ထုိးေမႊသည္။
“ရဲမွဴးရယ္ ရွင္ကၽြန္မကုိ ခဏခဏ ဖမ္းပါ ခဏ ခဏ ဖမ္းေပးပါ” သူမ အေတြးထဲမွ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာေနမိသည္။ ထူးစိမ္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ မခ်ီကာ ကုိယ္ကုိ ေဇာက္ထုိး အေနအထားေရာက္ေအာင္ ခ်ီထားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိ မျပတ္ငံုထားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေတ့ထားၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ လ်က္သည္။
ဖင္ပါလ်က္ေပးသည္။ ဖင္ေပါက္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ေမႊေတာ့ “အားနာလုိက္တာ ရဲမွဴးရယ္” ဟု စိတ္ထဲက ေျပာမိသည္။ အျပင္သုိ႔ မေျပာမိပါ။ ေကာင္းလြန္းေသာ အရသာမ်ား ဆံုး႐ႈံးရမည့္အေရးကုိ ေၾကာက္သည္။
“အေမြးေတြ”
ထူးစိန္က သူ႔ပါးစပ္ထဲ ကပ္ေနေသာ နီနီဝင္း ေစာက္ေမြးလား ဖင္ေမြးလား မသိေသာ အေမြးကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ သူမႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ နီနီဝင္း အ႐ူးအမႈးစြဲလမ္းသြားသည္။
“ဖင္ကုိ လုိးမယ္ေနာ္”
“ကုိကို႔သေဘာ ကုိကုိ႔သေဘာ”
ဟုတ္ပါသည္။ သည္ေလာက္ ထူးျခားေသာ အရသာကုိ ေပးႏုိင္စြမ္းေသာ ကုိကုိအား သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ခံေပးပစ္မည္။ တကယ္ပင္ ထပ္မံထူးျခားေသာ အရသာမ်ားကို သူမ ထပ္ရမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
“ဖင္ခံဖူးလား”
“သူေနာ္ သူမ်ားက ခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ေတြ႕ဖူးတာ”
“ဖင္ခံရင္ နာမွာ မေၾကာက္ဘူးလား”
“ကုိကုိ႔လီး တုိင္ေလာက္ႀကီးလဲ ခံေပးမွာပဲ”
“ဒါဆုိ ဖင္မလုိးခင္ လီးကုိ အာေခါင္ထိေအာင္ စုပ္ေပး”
“ဟုတ္ ကုိကုိ႔သေဘာ”

ထူးစိန္က နီနီဝင္းေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ လီးကုိ ပါးစပ္ထဲ မရမက သိပ္ထည့္သည္။ နီနီဝင္းက ထူးစိန္ေပါင္ကုိ ဖက္ထားၿပီး မ်က္ရည္ထြက္သည္အထိ ငံုစုပ္ေပးသည္။ ဖင္ခ်ေတာ့လည္း အဆံုးထိ သြင္းရန္ နီနီဝင္းပင္ ေျပာသည္။ သူမ စြဲလန္းေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ဇာတ္သိမ္းေတာ့ လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ သြင္းသည္။ သူမ အသာအယာပင္ ဟထားေပးသည္။ လီးရည္မ်ား အဖိတ္အစင္ မရွိေစရ။ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္ကုိပင္ သူမလက္ညိဳးျဖင့္ သပ္ၿပီး လ်က္ကာ ၿမိဳခ်လုိက္သည္။ နီနီဝင္းသည္ ထူးစိန္ရင္ခြင္ထဲတြင္ အခ်စ္ကုိ ရင္ခုန္တတ္စ ကေလးငယ္လုိ ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္။ ထူးစိန္ကလည္း ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ဆြဲရန္ အားေမြးေနသည္။ ဘြားေတာ္က အသက္ ၃၂ ႏွစ္သာ ဆုိတယ္။ အေတာ္ႏု မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ဆြဲလုိ႔ေကာင္း ၿပီး အေပးၾကမ္းသည့္ ေဆာ္ဆုိလုိ႔ သူလုိးဖူးသမွ် ေဆာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေသာ္လည္း နည္းသည္။ မွတ္မွတ္ယယ ေလးငါးေယာက္သာ ရွိမည္။ ထုိထဲမွ သိပ္မၾကာေသးခင္က ကခ်င္မေလး တစ္ေယာက္ကလည္း ယခု နီနီဝင္းလုိ ၾကမ္းခဲ့ ရမ္းခဲ့သည္။

သူမနာမည္ ဆုိင္းဇီ။ ကခ်င္ေတြက နာမည္တူမ်ားသည္။ သူမနာမည္ေမးေတာ့ ဆုိင္းဇီဟုသာ ေျဖသည္။ သူမ၏ ကံဆုိးမႈမ်ားကုိ သူက ထပ္မံကံဆုိးေစခဲ့ပါသည္။ သူမ အေျပာအရ ျမစ္ႀကီးနားမွ ရထားျဖင့္ စီးလာစဥ္ ပစၥည္းအားလံုး အိပ္ေမြ႕ခ်ေဆးျဖင့္ အခုိးခံရသည္ဟု ဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘာဆုိ ဘာမွ ပါမလာေသာ ဆုိင္းဇီဆုိသည့္ သူမအတြက္ ထူးစိန္ ျဖည့္ဆည္းေပးရမည္မွာ တာဝန္ မဟုတ္ပါလား။
“မင္းကုိ ေရြးစရာ ႏွစ္ခု ေပးမယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္ႏွစ္ေနမလား၊ ငါနဲ႔ တစ္ပတ္ ေနမလား၊ စဥ္းစားပါ၊ ေသခ်ာ စဥ္းစားပါ၊ ငါေျပာလုိ႔ လုပ္ရတယ္လုိ႔ မင္းမျဖစ္ေစနဲ႔”
“နင္နဲ႔ တစ္ပတ္ေနၿပီးရင္ ငါျမစ္ႀကီးနား ျပန္ဖုိ႔ မီးရထားခ ေပးမလား”
အေျပာ အဆုိ အေတာ္႐ုိင္းသည့္ ဟာမ။
“အုိးေပးမယ္၊ လမ္းစရိတ္ အျပည့္အစံု ထည့္ေပးမယ္”
“ဒါဆုိ နင္နဲ႔ လုိက္ေနမယ္”
“နင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ သိတယ္ေနာ္”
“သိပါတယ္၊ နင္ငါ့ေစာက္ပတ္ကုိ လုိးခ်င္လုိ႔”
“ရွင္းတယ္ကြာ၊ ႀကိဳက္သြားၿပီ၊ ဒီေန႔ေတာ့ နင့္ေစာက္ပတ္ကုိ ငါမလုိးေသးဘူး၊ ဒီေန႔ အခ်ဳပ္ကေန ေထာင္ထဲပုိ႔ရမယ့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ကုိ ငါႀကိဳက္တယ္၊ ငါလုိးတယ္၊ သူက ငိုတယ္၊ ငါလုိးျပမယ္၊ နင္မငုိရဘူး၊ ၿပီးေတာ့ နင္ဖူးကားေတြ ၾကည့္ရမယ္၊ အဲဒီထဲအတုိင္း ငါ့ကုိ ခံေပးရမယ္ နားလည္လား”
“ရတယ္ေလ၊ နင့္သေဘာပဲ”
“ရဲေဘာ္ ေႏြးေႏြးစုိးကုိ ဒီေခၚခဲ့”

ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္မွ ေႏြးေႏြးစုိးဆုိသည့္ ေကာင္မေလးကုိ ေခၚလာသည္။ ေႏြးေႏြးစုိးကုိ ဘာေၾကာင့္ ဒီလူႀကီး ႀကိဳက္တာလဲဟု ဆုိင္းဇီေတြးသည္။ ေတြးမရပါ။ ထူးစိန္သည္ မိန္းမစံုလုိးဖူးေသာ္လည္း ခုလုိ ဖက္တီးျဖစ္လုလု ဝေနသည့္ ေကာင္မေလးမ်ိဳးကုိ မလုိးဖူး။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စမ္းလုိးၾကည့္သည္။ ငိုလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ သူ႔လီးႀကီးလုိ႔လား။ အလုိးခံရလိ႔ုလား မသိ။ သုိ႔ေသာ္ ငုိေနသည့္ မိန္းကေလးကုိ လုိးရသည္မွာ အရသာ တမ်ိဳး ရွိသည္။ စားပြဲေဘးတြင္ လာရပ္ေသာ ေႏြးေႏြးစုိးေက်ာကုိ တြန္း၍ ကုန္းခုိင္းလုိက္ၿပီးေနာက္ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ အတြင္းခံ မပါ။ ေျခႏွစ္ဖက္ကုိ ကားေအာင္ လုပ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထူးစိန္က ေအးေဆး ခၽြတ္သည္။ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ၿပီး လီးကုိ ပုိေတာင္လာေအာင္ ကြင္းထုသည္။
“ဟင့္ ရႊတ္ ဟင့္”
ငုိသံက ၾကားရၿပီ။ တင္ႏွင့္ ရင္ ျပားကပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးကုိလည္း လုိးဖူးသည္။ တင္လည္း မရွိ။ ရင္ကလည္း ျပားကပ္ကာ စုပ္ပါမ်ားသျဖင့္ ႏုိ႔သီးေခါင္းသာ ႀကီးလာေသာ ေကာင္မေလးပင္ သူလုိးတုန္းက ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖင့္ တအင္းအင္း ညည္းကာ ခံသည္။ သည္ဟာမႀကီးကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မသိ။ လီးကုိ ေစာက္ပတ္အထက္ေအာက္ ပြတ္လုိက္သည္။ တစ္ဝက္ေလာက္ ထုိးထည့္ၿပီး ျပန္ထုတ္သည္။ ခါးကုိင္ကာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး သြင္းလုိက္သည္။
“အြန္႔”
ေႏြးေႏြးစုိးမွာ စားပြဲစြန္းကုိ အတင္းအၾကပ္ကုိင္ကာ ငုိရင္း ညည္းသည္။ ခါတုိင္း အျခားရဲေဘာ္မ်ားသာ ရွိသည္။ ခုဆုိ သည္လူႀကီးေနာက္လုိးမည့္ မိန္းကေလးပါ ရွိေနသည္။ သူမ ရွက္သည္။ လီးဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး သူမ မေၾကာက္ပါ။ ခုေတာ့ တက္လုိးခ်င္သည့္လူ တက္လုိးသည့္ ဘဝအျပင္ လုိးတုိင္း အမ်ားေရွ႕တြင္ အလုိးခံရသည္။ ေနာက္မွ ဖင္ေျပာင္းလုိးသည္။ ေအာက္ေပါက္ အေပၚေပါက္ ေျပာင္းေနသည္။ ၿပီးခါနီးေတာ့ မ်က္ႏွာေမာ့ကာ ကြင္းထုခ်ေနသည္ကုိ ခံေပးရသည္။ ဆုိင္းဇီသည္ နည္းနည္းရြံသလုိ ျဖစ္သြားသည္။ ေႏြးေႏြးစုိးမွ မ်က္ႏွာေပၚ ေပေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သုတ္ကာ ျပန္စားလုိက္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ သူမလည္း ...

_ရဲသားေလးကို အစျပဳ၍

အခန္း (၅)
တကယ္တမ္း ေစာက္ရည္ထြက္ေနသူမွာ အမႈသည္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ မုိးမုိးလြင္၊ စုျမတ္ႏွင့္ စႏၵီတုိ႔၏ ထြက္ဆုိခ်က္ကုိ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနေသာ ေရွ႕ေနမေလး သီရိျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ သူမစာ႐ုိက္မွားသည္။ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
"ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲေနာ္၊ မနက္ဖန္မွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့"
မုိးမုိးလြင္က ဟုတ္ကဲ့ဟု ေခါင္းညိတ္ကာ တိတ္သြားသည္။ ရဲသားႏွစ္ေယာက္က မုိးမုိးလြင္ႏွင့္ စႏၵီကုိ လက္ထိပ္ခတ္ကာ ေခၚသြားသည္။ သီရိက ကြန္ပ်ဴတာကုိ Shutting down လုပ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ရဲတစ္ေယာက္ က်န္ေနသည္။ ထုိရဲက သူမအက်ႌပါးပါးေလးကုိ ေနာက္မွ လီးျဖင့္လာေထာက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမႏုိ႔အစံုကုိ လာကုိင္သည္။ သူမကလည္း ဖီးလ္ကအျပည့္မုိ႔ ၿငိမ္ေနလုိက္သည္။ ရဲသားက သူမႏုိ႔ကုိ အတင္းဆုတ္ကုိင္ကာ အထက္ေအာက္ ပြတ္သည္။ တစ္လံုးက အထက္ တစ္လံုးကေအာက္ ပြတ္သည္။ သူမ၏ ေရွ႕ေနဝတ္စံုမွာ နဂိုရ္က အေပၚဆံုးၾကယ္သီးတစ္လံုးသာ တပ္ထားသည္မုိ႔ အလုိလုိ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ အတြင္းအက်ႌၾကယ္သီးကုိေတာ့ ရဲသားက ျဖဳတ္လုိက္သည္။ ဘရာႀကိဳးကုိ ပခံုးမွ ဆြဲခ်သည္။ သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေခ်သည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ ငံု႔စုပ္သျဖင့္ သူမလည္း ျပန္စုပ္သည္။ သူမကုိ ဆြဲထူသျဖင့္ သူမထလုိက္သည္။ စားပြဲေပၚသုိ႔ သူမလက္ေထာက္လိုက္သည္။ သူမ၏ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်သည္။ တင္ႏွစ္လံုးကုိ တစ္ဆုပ္ကုိင္ကာ အထက္ေအာက္ တစ္လံုးစီဆြဲပြတ္သည္။

ရဲသားက သူမကုိ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္သုိ႔ဆြဲလွည့္သည္။ သူမ ဒူးတုတ္ထုိင္ခ်လုိက္သည္ႏွင့္ လီးႀကီးက သူမမ်က္ႏွာတြင္ တန္းမတ္ေနသည္။ သူမလည္း တန္းခနဲ ငံုပစ္သည္။ သူမ ဆာေနၿပီ။ ပါးျပင္တြင္လည္း လီးတန္ျဖင့္ ပုတ္ကစားသည္။ ေနာက္ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ထိ ငံုကာ ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းထုေပးသည္။
"ကုိသိန္းကလည္း စားစရာရွိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ခုိးစားတယ္"
ခုနက ရဲသားႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။
"အဲလုိ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုိေထြးနဲ ကုိလင္း လာေလ၊ အတူတူ ေဝစားမွ်စားေပါ့"
"ေရွ႕ေနႀကီးက လြယ္ပါ့မလား"
"လြယ္လား မလြယ္လားေတာ့ အေျခအေနကုိပဲ ၾကည့္လုိက္ေလ"
"ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးတာႀကီးက ငါခံႏုိင္ပါ့မလား၊ ထြက္သြားမယ္ထင္တယ္"
"ငါလည္း ရမလားလုိ႔စမ္းၾကည့္တာ သူက တကယ္စုပ္ေတာ့ ငါေတာင္ နည္းနည္းအားနာသြားတယ္၊ ေကာင္းလည္း ေကာင္းေတာ့ ၿငိမ္ေနလုိက္တယ္၊ မထြက္ေအာင္ေတာ့ ထိန္းေပါ့ကြာ"
သီရိခမ်ာ လီးစုပ္ေပးရင္း လီးအစုပ္မခံဖူးသူနဲ႔ လာေတြ႕ေနသျဖင့္ Roll ေအာက္သလုိ ခံစားရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဘးတစ္ဖက္စီတြင္ လီးကုိယ္စီ လာထုိးေပးၾကသျဖင့္ သူမကိုင္ေပးကာ ကြင္းထုေပးသည္။ ကုိေထြးဆုိသူက အသားမည္းသည္။ လီးက နက္ေျပာင္ၿပီး ရွည္ေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနသည္။ နီဂ႐ုိးလီးကုိ ေျပးျမင္မိသည္။ ကုိလင္းကလည္း လူပိန္သေလာက္ လီးႀကီးသည္။ သူက အသားလတ္သည္။ လီးကေတာ့ ညိဳသည္။ ထိပ္ၿပဲေနေသာ္လည္း မရဲဘဲ ညိဳသလုိလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ႀကီးသည္ကေတာ့ အေတာ္ႀကီးသည္။ ကုိသိန္းကေတာ့ နည္းနည္းဝသျဖင့္ လီးက သိပ္မႀကီးပါ။ သံုးေယာက္ထဲမွာ ကုိသိန္းလီးက အငယ္ဆံုး ျဖစ္သည္။

ကုိေထြးလီးကုိ လီးထိပ္တြင္ လွ်ာျဖင့္ ဝိုင္းကာ လ်က္ေပးသည္။ ကုိေထြးက လီးအစုပ္မခံရဖူးသူ ပီပီ တြန္႔သြားသည္။ သူမက လီးထိပ္ကုိ အကုန္ငံုကာ ပါးစပ္ထဲတြင္ လွ်ာျဖင့္ လီးထိပ္ကုိ ကစားေပးသည္။
"အလွေလးရယ္ ႏွေျမာလည္း ႏွေျမာတယ္၊ မင္းဘဝနဲ႔ မထုိက္တန္ဘူးကြာ၊ အိမ္က ဟာမနဲ႔ ေနရာခ်င္း လွဲထားခ်င္လုိက္တာကြာ၊ ေန႔တုိင္း ဒီလုိေလး ႏွစ္ပါးသြားေနရရင္ ... ဟူး မုိက္လုိက္တာ ဇိမ္ပဲ ဒါေပမယ့္ အိမ္က မိန္းမကေတာ့ ကုိယ္ကခ်စ္လုိ႔ ယူထားတာဆုိေတာ့ ဒီလို မလုပ္ခုိင္းရက္ပါဘူး"
"တေလာကေတာ့ မင္းမိန္းမ အရင္ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ တြဲေနတာကုိ ငါမိန္းမက ေတြ႕လုိက္တယ္တဲ့ အဲဒါ မင္းကုိလည္း ငါေျပာၿပီးသားပါ"
ကိုေထြးစကားကုိ ကုိသိန္းက ဝင္ေထာက္သည္။
"အိုး ျဖစ္ရဲ ျဖစ္ၾကည့္လုိက္ေလ၊ ႏွစ္ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားမွာေပါ့၊ ၾကားၾကားခ်င္းတုန္းကလည္း ငါ႐ုိက္လုိက္ ၿပီးသားပါ၊ မိန္းမေတြက အ႐ုိးကြဲမွ အသည္းစြဲတယ္ ထင္ပါတယ္ကြာ၊ ငါ႐ုိက္လုိက္တာ နည္းနည္းလြန္သြားလား မသိဘူး တစ္ပတ္ေတာင္ ဖ်ားယူသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါက မေလွ်ာ့ဘူးေဟ့ေကာင္၊ ေနာက္တစ္ခါ ၾကားရင္ ဒီထက္ဆုိးေစရမယ္လုိ႔ ေျပာထားတယ္"
"ကုိယ့္မိန္းမက်ေတာ့ မေဖာက္ျပန္နဲ႔တဲ့၊ ကုိယ္က်ေတာ့"
ကုိလင္းက ဝင္ေျပာသည္။
"ငါက ဘာလုပ္ေနလုိ႔လဲ"
"မင္းအခု ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကသည္။ ေျပာရင္း ကုိလင္းက သူမေခါင္းကုိ ဆြဲလွည့္သည္။ သူမလည္း ၾကားေနရသည္မ်ားကုိ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကုိလင္းလီးကုိ စုပ္ေပးလုိက္သည္။ သည္ၾကားထဲက သူတုိ႔ ေျပာသည့္စကားမ်ားက သူမ ဘယ္အဆင့္ေရာက္သြားသည္ မသိ။ ၾကည့္ပါဦး။
"ဟ ဒီေကာင္မက ဆာလုိ႔ ငါတုိ႔ဆီ လာၿဖဲခံေနတာ၊ သူ႔ဆႏၵကုိ ငါတုိ႔ မျဖည့္ဆည္းေပးရင္ ငါတုိ႔က လူမႈေရး နားမလည္ရာ က်မွေပါ့ကြ"
ထုိသုိ႔ျဖင့္ ေရွ႕ေနမေလး သီရိသည္ လူမႈေရးနားလည္ေသာ ရဲသားသံုးေယာက္၏ အျပဳအစုကုိ ေကာင္းမြန္ျပည့္ဝစြာ ခံယူေပးလုိက္သည္။ သူမက တၿပိဳင္တည္း အလုိးခံခ်င္သည္။ တစ္ေယာက္က ေစာက္ဖုတ္၊ တစ္ေယာက္က ဖင္၊ တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ စသျဖင့္ ခံခ်င္ေသာ္လည္း ရဲသားငအူမ်ားက တစ္ေယာက္စီ တက္လုိးကာ လီးရည္ကုိ အဖုတ္ထဲ ထည့္ထည့္ခဲ့ၾကသည္။

ယေန႔ေတာ့ ႐ံုးတက္ရန္မလုိ ရဲစခန္းသုိ႔သြား၍ တရားခံမ်ား၏ ထြက္ဆုိခ်က္မ်ားကုိ ဝတၳဳသဖြယ္ေရးရန္သာ ယူရမည္ျဖစ္၍ အျပင္သုိ႔ Shoping Centre ထြက္သကဲ့သုိ႔ သီရိတစ္ေယာက္ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္လာမွ သူမကုိ သူမသတိထားမိသည္မွာ ခရမ္းျပာေရာင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရဲေမႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့သည္။ စကဒ္နဲ႔လည္းျဖစ္ေတာ့ ပိုဆုိးသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေရးမႀကီး။ သုိ႔ႏွင့္ ရဲစခန္းကုိ ေရာက္လာခဲ့သည္။
"အားေတာ့ နာပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဒီေန႔ အထက္က ေရာက္မွာမုိ႔လုိ႔ ဘယ္အမႈသည္နဲ႔မွ မေတြ႕ရဘူးတဲ့ခင္ဗ်"
သူမ မေန႔က ေတြ႕ခဲ့ေသာ ရဲသားမ်ား မဟုတ္။ ဂ်ဴတီေျပာင္းသြားၿပီထင့္။
"ဗုိလ္ႀကီးကေတာ့ ေရွ႕ေနမေလးလာရင္ သူ႐ံုးခန္းထဲ လာဖုိ႔ မွာထားပါတယ္ခင္ဗ်"
သီရိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။ ရဲေတြက ေတာ္ေတာ္အရစ္ရွည္သည္။ သည္ကေန႔ အမႈစစ္ၿပီးေနာက္ မေန႔ညလုိ ျဖစ္ခဲ့ပါက ဘယ္လုိလုပ္ပစ္မည္ဟု စိတ္ကူးထားသမွ် သဲေရက် ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေရာက္ဖူးေနက်မုိ႔ ဗုိလ္ႀကီးအခန္းထဲသုိ႔ တန္းဝင္သြားလုိက္သည္။ ဘယ္ရဲေဘာ္ကမွလည္း မစစ္သည္ကုိေတာ့ နည္းနည္း အံ့အားသင့္မိသည္။ ခါတုိင္းဆုိ ဘာကိစၥလဲဆုိၿပီး ေလေၾကာေတာ္ေတာ္ရွည္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခုလုိ မေမးေတာ့လည္း ေကာင္းပါသည္။

"ဟင္ မနက္ေစာေစာစီးစီး အရက္ဝုိင္း"
ဗုိလ္ႀကီးနဲ႔အတူ အျခားသူမ မသိေသာ ဗုိလ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ေဘးတြင္ေတာ့ ရဲေမသံုးေယာက္မွ အရက္ငဲ့ေပးေနသည္။
"ေရွ႕ေနမေလးဆုိတာ သူလား"
တစ္ေယာက္က ေမးေတာ့ ဗုိလ္ႀကီးက ေျဖသည္။ ဗုိလ္ႀကီးနာမည္မွာ ေတာက္ထြန္းျဖစ္သည္။
"ဟုတ္တယ္ သူပဲ၊ ကဲ ေရွ႕ေနမေလး သီရိ မင္းရဲ႕ သတင္းကေတာ့ ငါတုိ႔ စခန္းတစ္ခုလံုးေမႊးေနတာပဲ၊ ဒါက ဗုိလ္မွဴးေသာ္ကတဲ့။ ဒါက စခန္းမွဴးထူးစိန္၊ သူတုိ႔က ဒီစခန္းကုိ လာစစ္ေဆးတာ၊ ဧည့္ခံစရာက ရာထူးတက္ခ်င္တဲ့ ရဲေမသံုးေယာက္နဲ႔ စခန္းထဲကုိ အမႈသည္လာစစ္တဲ့ မင္းရယ္ပဲရွိေတာ့..."
စခန္းမွဴးထူးစိန္က သူမကုိ ေျခစေခါင္းဆံုးၾကည့္သည္။
"ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ကေတာ့ ေမသန္းႏုတုိ႔ ကုိယ္လံုးမ်ိဳးပဲ၊ ဒီလုိမိန္းမမ်ိဳး ငါနဲ႔ မရတာပဲ စိတ္နာသေဟ့"
"ဟာ ဆရာကလည္း ကုိယ့္မိန္းမ မဟုတ္လည္း ဆရာ့စိတ္ႀကိဳက္ေတြခ်ည္း ရေနတာပါပဲ"
"ေအးကြာ မင္းလုိ တပည့္မ်ိဳးေတြ ရွိေတာ့ ဆရာအဆင္ေျပတယ္၊ မင္းရာထူးတက္ေစရပါမယ္"
ေသာ္ကဆုိသူက ရဲေမတစ္ေယာက္၏ တင္ကုိ ပြတ္ေနသည္။ သီရိက ရဲေမမ်က္ခြက္ကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့ ျပည့္ဖူးျဖစ္ေနသည္။ ေအာ္ အျပင္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေမာက္မာသည့္ ရဲေမက အခုေတာ့လည္း အဆိပ္မရွိ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ေသာ္က ဆုိသူကလည္း ကုိင္ခ်က္ျပင္းေလာက္သည္။ ျပည့္ဖူးမွာ တြန္႔ကာ မ်က္ႏွာညိဳးညိဳးသြားသည္။ ဖီးေတာ့တက္မွာေပါ့ေလ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ၾကည့္ေတာ့ ပုိပုိဆုိသည့္ ရဲေမ။ ပုိပုိကို ဗုိလ္ႀကီးေတာက္ထြန္းက ေပါင္မွ သိမ္းဖက္ထားသည္။ ေတာက္ထြန္းက သူ၏ အနီးကပ္ထားသျဖင့္ ႏုိ႔ကုိ ဆြဲဆြဲစုပ္သည္။ ပုိပုိကလည္း စုိ႔ခ်က္ေကာင္းေသာ ဗုိလ္ေတာက္ထြန္း၏ ပါးကုိ ပြတ္သပ္ေနသည္။ ရဲေမတစ္ေယာက္မွာ ရႊန္းလဲ့ျဖစ္သည္။ သူမကုိေတာ့ ထူးစိန္က ေပါင္ေပၚတင္ဖက္ထားသည္။

“ေကာင္မေလးက ေလးေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိ နားခုိင္းလုိက္ရမလား ဆရာ”
“အုိး ႏုိး ကုိယ္ကေတာ့ နည္းေတာင္ နည္းေနေသးတယ္”
“ဟုတ္လားဆရာ”
“ေအး... အရင္ ဣေႁႏၵရွင္တည္းခုိရိပ္သာကုိ စစ္ေဆးတုန္းကဆုိ ကုိယ္တုိ႔က သံုးေယာက္ ေကာင္မေလးက ရွစ္ေယာက္ေတာင္ကြ၊ အဲတုန္းကေတာင္ စိတ္ထဲနည္းေသးတယ္လုိ႔ ထင္ေနတာ၊ ခု ဒီေလးေယာက္တည္းဆုိ ဝပါ့မလားလုိ႔ ေတြးေနတာကြ”
“ဟုတ္လားဆရာ ျဖည့္ေပးရဦးမလား ဟင္”
“အဲလုိ သိတတ္တာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီကြာ၊ ဒီတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔တင္ မင္းကုိ ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္တာပါ”
စခန္းမွဴးက ဘာမွ မခၽြတ္ရေသးေသာ အေနအထားမွ ႏုိ႔ရွိရာကုိ တစ္ခ်က္လ်က္တက္လုိက္ၿပီး ေျပာသည္။ 
“အဲတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကုိေတာင္ ျပန္သတိရလာတယ္ဗ်ာ”
ဗုိလ္မွဴးက ဝင္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
“အြန္း အင္း”
ဗုိလ္မွဴးက ျပည့္ဖူး၏ တင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လွမ္းႏႈိက္သည္။ ဗုိလ္ႀကီးက သားေရတမ်ားမ်ားက်သည္။
ေတာက္ထြန္း၊ ေသာ္က ႏွင့္ ထူးစိန္တုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။ သီရိ၊ ျပည့္ဖူး၊ ပုိပုိႏွင့္ ရႊန္းလဲ့တုိ႔လည္း ကုိယ့္အဖုတ္ေရွ႕ေရး ကုိယ္စီေတြးကာ ရင္ခုန္ၾကသည္။

တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီဖက္ၾက လွဲၾကရင္း ေနာက္ဆံုး ထူးစိန္ဆုိသူက သီရိႏွင့္ ရႊန္းလဲ့ကုိ တစ္ဖက္စီရပ္ခုိင္းကာ ဖက္ထားသည္။ ေသာ္ကက ျပည့္ဖူးကုိ ဖက္ထားသည္။ ေတာက္ထြန္းက ပုိပုိကုိ ဖက္ထားသည္။ ထူးစိန္က ရႊန္းလဲ့ကုိယ္ကုိ ေနာက္သို႔လွည့္ေစသည္။ ရႊန္းလဲ့က အသာလွည့္လုိက္သည္။ အနီတြင္ အမည္းစင္းလုိင္းမ်ားပါေသာ ပါတိတ္ထမီကုိ ဝတ္ဆင္ထားသည္။
“နည္းနည္းေလး ကုန္းေပးပါဦး”
ရႊန္းလဲ့က အသာကုန္းလုိက္သည္။ ထူးစိန္က ရႊန္းလဲ့တင္ကုိ ပြတ္သပ္သည္။
“နည္းနည္းေတာ့ အိေနၿပီ၊ စခန္းထဲမွာတင္ မင္းဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေပးလုိက္ရၿပီလဲ”
“ဟုတ္... နည္းနည္းပါးပါး ပါရွင့္”
“ေျပာျပႏုိင္မလား”
“ဟင့္ ဟင့္အင္း”
“ဟား ဟား ဟား မင္းတုိ႔ မိန္းကေလးေတြက ဘယ္ေလာက္ခံရခံရ ခံပစ္လုိက္မယ္၊ ေျပာေတာ့ မေျပာႏုိင္ဘူး၊ ဆုိတာ မ်ားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တေလာတုန္းက ငါရယ္ ေသာ္ကရယ္ အဲဒီ တည္းခုိခန္းရွိတဲ့ နယ္ပုိင္ သိန္းဦးရယ္ကုိ တည္းခုိခန္းပုိင္ရွင္ ဆက္သပူေဇာ္တဲ့ မိန္းကေလး ခုႏွစ္ေယာက္ မိန္းကေလး ခုႏွစ္ေယာက္ဆုိတာထက္ ေက်ာင္းသူ ခုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တည္းခုိခန္းပုိင္ရွင္ ႏုႏုေမကေတာ့ သူ႔တုိ႔ ျဖစ္အင္ေလးကုိ ေျပာျပၾကတယ္၊ လုိးခ်င္တဲ့ ေကာင္မေလးကုိ တက္လုိးလုိက္၊ သူတို႔ရ႕ဲ သနားစရာ အားက်စရာ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကုိ နားေထာင္လုိက္နဲ႔ သံုးရက္ သံုးညလံုးလံုး တကယ့္ ငရဲခန္းထဲက သုခဘံုပဲကြ သိလား”
“ေျပာ ေျပာျပၾကည့္ပါလားဗ်ာ၊ စိတ္ကူးေလး ယဥ္ၾကည့္ရလဲေအာင္”
“ေျပာပါ ကၽြန္မ စာေတြ ဘာေတြ ေရးပါတယ္၊ သူတုိ႔ ျဖစ္ရပ္ေလးကုိ ဝတၳဳေလး ဘာေလး ေရးရေအာင္”
သီရိက ဝင္ေျပာသည္။
“ေသာ္က ဘယ္လုိလဲ”
“စားျမံဳျပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားေျပာဗ်ာ၊ခင္ဗ်ားက အေျပာေကာင္းတယ္”
“ခင္ဗ်ားေတာ့ ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ၊ ေျပာပါ့မယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ကလည္း ေျပာခ်င္ေနတာပါ၊ မွားတဲ့အခါ လုိတဲ့အခါ ခင္ဗ်ား ျဖည့္ေျပာဦးဗ်”

_အုိ ဆရာမ ရယ္...

အခန္း (၄)


"သားေလးေကာ"
"သားေလး ေနမေကာင္းဘူးဆရာမ၊ အခန္းထဲ သိပ္ထားတယ္၊ ဝင္ၾကည့္သြားပါဦး"
"ဟင္ ဟုတ္လား"
မုိးမုိးလြင္က ဘုမသိ ဘမသိ ကေလးငယ္ အခန္းထဲသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ကေလးကုိ စာသင္ေပးရင္း သံေယာဇဥ္တြယ္မိသည္။ ကုိ႐ူပကေတာ့ သူ႔ခြင္ထဲ ေရာက္လာေသာ မုိးမုိးလြင္၏ တင္လံုးကုိ ၾကည့္ရင္း အခန္းထဲ ေရာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေစာင့္ရသည္။ တကယ္လည္း ကေလးက ေနမေကာင္းပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဘြားေအျဖစ္သူက စိတ္မခ်ျဖစ္ကာ လာေခၚသြားသည္။ ကေလးက မိတဆုိးေလးမုိ႔ သူ မျပဳစုတတ္မွာကုိ စုိးရိမ္ကာ ေခၚသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ကေလးက သံုးႏွစ္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ငယ္သည္။ မိန္းမဆံုးေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္ နဂုိရ္လည္း ခင္ရင္းစြဲရွိသမုိ႔ မုိးမုိးလြင္က ကေလးကုိ လာထုိင္းေပးရင္း စာေလးသင္ေပးသည္။ ကေလးကုိ ငဲ့ညာၿပီး ေနာက္မိန္းမ မယူခဲ့ေသာ္လည္း ၾကာေတာ့ ဟုိဟာကုိ ဆာလာသည္။ မုိးမုိးလြင္ကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဝတ္လာသည့္ အဝတ္အစားမ်ားက စိန္ေခၚေနသလုိ ျဖစ္ေနသည္။
"ကေလးက ဘယ္မွာလဲဟင္"
႐ူပ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး Lock ခ်လုိက္ေတာ့ မုိးမုိးလြင္က သေဘာေပါက္လုိက္သည္။
"ရွင္ မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္"
မုိးမုိးလြင္ မ်က္ႏွာက က်ားရဲမ မ်က္ႏွာသြင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားသည္။ က်ားရဲမလည္း က်ားရဲထီးနဲ႔ေတြ႕လွ်င္ ႐ႈံးရမည္ မလြဲပဲ မဟုတ္လား။
"လြတ္ေနာ္ လြတ္"
သူဖက္ကာ နမ္းေတာ့ မုိးမုိးလြင္ ႐ုန္းသည္။ ခါးကုိ ေပြ႕ထားကာ ပါးကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းသည္။ မုိးမုိးလြင္ ေရွာင္ေသာ္လည္း မရ။ တင္ႏွစ္လံုးကုိ ႀကံဳးကုိင္ဆုတ္ကာ ပင့္ထားေတာ့ သူမ အင့္ခနဲကုိ ျဖစ္သြားသည္။ သူမလည္တုိင္ကုိ ကုိက္ထားလုိက္သည့္ပံုမွာ သူမဘယ္လုိလုပ္လုပ္ မရရေအာင္ ကာမကုိ ယူေတာ့မည္မွန္း ေသခ်ာသြားေစသည္။
"ကုိ႐ူပ"
"..........."
႐ူပ ဘာမွ မေျပာဘဲ တင္ႏွစ္လံုးကုိ ဆုတ္ကာ ပင့္သည္။
"ကုိ႐ူပ"
"............"
"ကၽြန္မ ကၽြန္မ ရွင့္ဆႏၵကုိ လုိက္ေလ်ာေပးပါ့မယ္ လြတ္ပါရွင္ လြတ္ လြတ္ပါေနာ္"
မရပါ။ ႐ူပ မလြတ္ပါ။ သူမကုိယ္လံုးကုိ ဆဲြယူကာ ကုတင္ေပၚပစ္အိပ္သည္။ ဆုိဖာမ်ားက အိခနဲ ကုိယ္ထဲ ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ အေနအထားထဲမွ ႐ူပက ထမီကုိ အတင္းဆြဲခၽြတ္သည္။ သူမက ထမီကုိ ၿမဲေအာင္ ဝတ္ထားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ခၽြတ္ရခက္သည္။
"ျဖည္းျဖည္းခၽြတ္ပါ"
အတင္းဆြဲခၽြတ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္နာသည္။ အက်ႌကုိပင့္ျပန္သည္။ ဘရာက အခုိင္အမာမုိ႔ ႏုိ႔ကုိ ကုိင္မရ ျဖစ္ျပန္သည္။ ႐ူပက အတင္းဆြဲပင့္သျဖင့္ ႏုိ႔လည္း ေတာ္ေတာ္နာသည္။
"ဖယ္ပါ၊ ရွင့္စိတ္တုိင္းက် ေနေပးပါ့မယ္"
မရပါ။ ႐ူပက သူကုိယ္တုိင္လုပ္ရမွ ေက်နပ္ဟန္ရွိပါသည္။ ဘရာကုိ အတင္းဆြဲခၽြတ္သည္။ ႏုိ႔တစ္လံုးေပၚေတာ့ အတင္းကုိင္သည္။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးသည့္လူ။ စုိ႔သည္။ ေပါင္ၾကားကုိ ဆြဲပြတ္သည္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ အျပဳအစုကုိ မခံဖူးေသာ မုိးမုိးလြင္မွာ ၾကမ္းတမ္းေသာ အျပဳအမူမ်ားေအာက္ တိမ္းေမွာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤအထာကုိ ႐ူပက မသိ။ သူသိသည္က ဤအပ်ိဳမေခ်ာေခ်ာေလးထံမွ ကာမကုိ ခက္ခဲစြာ ရယူမွ ရမည္ဟုသာ သိထားသည္။

မုိးမုိးလြင္။
အျပင္အဆင္ေၾကာင့္ မဟုတ္လည္း သူမဝတ္ပံုစားပံုက ေတာ္ေတာ္အခ်ိဳးက်သည္။ ရင္နဲ႔တင္က ျပည့္ျပည့္က်ပ္က်ပ္မုိ႔ ျမင္ေတြ႕လုိက္တုိင္း အသည္းယားေစသည္။ ယေန႔ သူမက ထမီအနက္ေရာင္တြင္ စိန္ပြင့္လုိ အပြင့္ေသးေသးေလးမ်ား ပါေသာ ပြင့္႐ုိက္ထမီဝတ္လာသည္။ အက်ႌက အတြင္းအက်ႌအနက္ျဖစ္ၿပီး အျပင္မွ အျဖဴေရာင္ အက်ႌေလး ဖံုးဝတ္လာသည္။ ခုေတာ့ အက်ႌမ်ား မရွိေတာ့။ ဘရာအနက္ေရာင္ႏွင့္ အတြင္းခံအနက္ေရာင္ေလးသာ တစ္ကုိယ္လံုးတြင္ က်န္သည္။ အေရးထဲ ႐ူပက သူ႔ပုဆုိးသူခၽြတ္ရာတြင္ လႊဲေနေသးသည္။ အထက္သုိ႔ခၽြတ္ၿပီးကာမွ အဆင္မေျပသျဖင့္ ေအာက္သုိ႔ဆြဲခၽြတ္ခ်ရသည္။ ထုိအခ်ိန္ သူမ႐ုန္းထလုိက္လွ်င္ ရေသာ္လည္း သူမဟန္ေဆာင္သာ ႐ုန္းသည္။ သူမအတြင္းခံကုိ တစ္ဝက္ေလာက္ခၽြတ္ၿပီး အေပၚမွ တက္ခြသည္။
"ႁပြတ္"
"အြတ္"
သူမ ေတာ္ေတာ္ေအာင့္သြားသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ခုနကတည္းက သူမစိတ္လာကာ ေစာက္ရည္မ်ားစုိေနေသာေၾကာင့္ ေရွာေရွာ႐ႈ႐ႈဝင္သြားသည္။ လူပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့လည္း အေပါက္ကုိေတာ့ တည့္ေအာင္ ထုိးႏုိင္သည္ေလ။ မုိးမုိးလြင္မွာ အပ်ိဳလည္းျဖစ္ ပထမအႀကိမ္လည္းျဖစ္ေသာ ထုိကိစၥကုိ ၿပီးသြားသည့္တုိင္ ေစာက္ဖုတ္နာသည္ကလႊဲ၍ ဘာမွ ေကာင္းေကာင္း မခံစားလုိက္ရ။ တစ္ခုပဲ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူမ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ေအာ္ရသည္။

လုိးလုိ႔ၿပီးသည့္ေနာက္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထဘဲ သူမေပၚ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ ႐ူပကုိ သူမတြန္းထုတ္သည္။
"ေဖာက္"
သူမေစာက္ဖုတ္တြင္ စိမ္ထားေသာ လီးက ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ ႐ူပက ခုမွ ကမန္းကတန္းထသည္။ မုိးမုိးလြင္က သူမအဝတ္ကို ေကာက္ကာ ျပန္ဝတ္သည္။ ႐ူပမွ ဘာစကားမွ မစသျဖင့္ သူမလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားထဲေတာ့ ေအာင့္လ်က္။ ဟန္ေဆာင္ကာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေရကုိ အဝခ်ိဳးပစ္သည္။

"မင္းလာရဲေသးသားပဲ"
ေနာက္တစ္ေန႔ သူမေရာက္သြားေတာ့ ႐ူပက ဆီးႀကိဳေျပာသည့္စကား။ ပါးနားေတြ လိမ့္႐ုိက္ပစ္ခ်င္စိတ္ကုိ ေပါက္သြားေသာ္လည္း သူမဟန္ေဆာင္လုိက္သည္။
"ပတ္ဝန္းက်င္က ဘာလဲ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတာကုိ အထင္မခံႏုိင္ဘူး၊ အေမးမခံႏုိင္ဘူး"
"ကုိယ့္ကုိ ခ်စ္လုိ႔ မဟုတ္ဘူးလား"
"ေဝးေသး ရွင့္လုိ အူေၾကာင္ေၾကာင္ကုိ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္ဘူး၊ မိန္းမ ဘယ္လုိ ရသလဲကုိ စဥ္းစားလုိ႔ကုိ မရဘူး"
မုိးမုိးလြင္က ဆြေပးသလုိ ႐ူပရ႕ဲ ေယာက်္ားမာနကုိ ထိခုိက္ေလၿပီ။ ႐ူပ မခုိးမခန္႔ေလးၿပံဳးလုိက္သည္။ ထုိအၿပံဳးေအာက္တြင္...

႐ူပက မုိးမုိးလြင္ကုိယ္လံုးကုိ ေပြ႕ခ်ီလုိက္သည္။ သူမလက္ထဲမွ ပုိက္ဆံအိတ္ကုိ ယူကာ ေနရာတက်ထားလုိက္သည္။ အက်ႌကုိ စခၽြတ္သည္။ နားသယ္စမ်ားကို မထိတထိနမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနီးနီးကပ္ကပ္ထားကာ လက္ကုိ ေနာက္ပုိ႔၍ ဘရာႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္သည္။ မုိးမုိးလြင္က နမ္းမည္ထင္ေသာလည္း မနမ္းသျဖင့္ မုိးမုိးလြင္ ေနရခက္သြားသည္။ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးကုိ ပြတ္သည္။ ေနာက္ လည္တုိင္မ်ားကုိ နမ္းသည္။ သူမ ေမာ့တက္သြားသည္။ ႏုိ႔ကုိ အေပၚယံသာ ပြတ္သည္။ သူမနားရြက္ဝန္းက်င္ကုိနမ္းေနသျဖင့္ သူမက လွည့္နမ္းေသာ္လည္း ႐ူပက ေရွာင္ကာ နမ္းသည္။ မုိးမုိးလြင္ ဖီးပုိတက္လာသည္။ ေပါင္ေပၚတင္ထားေသာ သူမလက္ကုိ ဆြဲယူၿပီး႐ူပက လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ သူမက လက္ျပန္ကုိင္ေပးသည္။ သူမႏုိ႔ႏွစ္လံုးကုိ ဆြဲယူၿပီး စုိ႔သည္။ သူမေခါင္းကုိ သိမ္းဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။

႐ူပက သူမကို ေပါင္ၾကားထဲထည့္ကာ ေနာက္မွ ဖက္သည္။ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးကုိ ၿပိဳင္ကစားသည္။ သူမေကာ့ေနသည္။ မုိးမုိးလြင္က ႐ူပရင္ခြင္ထဲကုိ မွီလုိက္သည္။ ထမီကုိပင့္လုိက္သည္။
"ဒီေန႔ေတာ့ လိေမၼာ္ေရာင္ေလးနဲ႔ လွလြန္းတယ္"
သူမ ထမီေရာင္ကုိ ေျပာခ်င္းျဖစ္သည္။ သူမအတြင္းခံကုိ အျဖဴေရာင္ ဝတ္ထားသည္။ ေနာက္မွဖက္ကာ အတြင္းခံထဲ လက္ႏႈိက္သည္။ အဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ပြတ္သည္။ ေနာက္မွ ပခံုးကုိ နမ္းသည္။ သူမ ျပန္နမ္းခ်င္ေသာ္လည္း နမ္းမရ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ ပုိဖီးလ္တက္လာသည္။ လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကုိ ဆတ္ဆတ္ေလး ကုတ္သည္။ ႏုိ႔ကုိလည္း ကုိင္ဆုတ္ထားသည္။ ခုေတာ့ သူမေမာရၿပီ။ သူမမ်က္ႏွာကုိ ဆြဲေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ ေစာက္ေစ့ကုိ ကလိေနျခင္းေၾကာင့္ ဖီးလ္ပုိလာသည္။ သူမကုိ လွဲအိပ္ေစသည္။ ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ မခ်ီကာ အတြင္းခံမခၽြတ္ေသးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကုိ စုပ္သည္။ ႏုိ႔ကုိလည္း လွမ္းကုိင္ထားသည္။ သူမေလးဖက္ေထာက္သည္။ အဖုတ္ကုိ မျပတ္ႏႈိက္သည္။

သူမထမီေရာ အတြင္းခံပါ အကုန္ခၽြတ္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ခလယ္သြင္းကာ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ထုိးသည္။ သူမ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ခလယ္က အကုန္ဝင္သည္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဆစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွ် သြင္းကာ ကေလာ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာက္မွ ေစာက္ေစ့ကုိ ေကာ္တက္ၿပီး အေပၚမွ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ကာ တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေခ်သည္။ ကုိ႐ူပက သူမေစာက္ေစ့ကုိ စုပ္ရင္း အက်ႌကုိခၽြတ္သည္။ သူမေျခမ်ားက ကုိ႐ူပေက်ာကုိ ပြတ္မိသည္။ သူမဖင္ေပါက္မွ အေပၚသုိ႔ လ်က္တက္သည္။ သူမ စိတ္မထိန္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူမေခါင္းကုိ ခါယမ္းကာ ညည္းေနရသည္။
"ႀကိဳက္လား"
"အင္း အင္း"
သူမညည္းကာ အေျဖေပးရသည္။ သူမေခါင္းကို မထူကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ေနာက္ အဖုတ္ကုိ ျပန္စုပ္သည္။ သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ အထက္သုိ႔ပင့္ကာ ကားေအာင္ ဖိထားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကုိ လွ်ာနဲ႔ ထုိးထည့္ရာ မုိးမုိးလြင္မွာ မူးမုိက္ေနေအာင္ ခံစားရ၏။ သူမတင္လံုးကုိလည္း ေနရာစံုေအာင္ နမ္းေလသည္။ ေစာက္ေစ့ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲနမ္းေလရာ မုိးမုိးလြင္မွာ ေကာ့၍ ေန၏။ ႐ူပက ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ ထမ္း၍ ေစာက္ဖုတ္ကုိ စုတ္သည္။ သူမက လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ တေလာကလံုး ေမွာင္က်ေနေတာ့၏။ မ်က္လံုးမ်ား မဖြင့္ႏုိင္ပါ။ ႏႈတ္ခမ္းလည္း မပိတ္ႏုိင္ပါ။ ႐ူပမ်က္ႏွာေပၚ ခြထုိင္ရင္းက သူမမွာ တြန္႔လိမ္ေနသည္။ ေကာ့တက္ေနသည္။ ႐ူပက ေဘးတြင္ ထုိင္ကာ သူမအဖုတ္ကုိ ႏႈိက္ကစားသည္။ တစ္ဖက္က ႏုိ႔ကုိင္ၿပီး ဖိထားသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမေကာ့တက္ေနရသည္။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ၿပီး ကုိ႐ူပက သူမေခါင္းကုိ ေအာက္သုိ႔တြန္းခ်ေတာ့ လီးစုပ္ခုိင္းမွန္း သူမသိလုိက္သည္။ သူမ တစ္ခါမွ လီးမစုပ္ဖူးပါ။ အလုိးပင္ မေန႔က တစ္ခါသာ ခံရဖူးသည္။ ၾကားဖူး႐ံုပဲ ၾကားဖူးေသာ ကိစၥ။ ၾကားဖူးတာေတာင္ သူငယ္ခ်င္းထဲမွ တစ္ေယာက္က ထုိကိစၥအားသန္ၿပီး ႀကိဳက္ကုန္းလုိက္လုပ္သျဖင့္ ဘယ္ဘဲက ဘယ္လုိ စသျဖင့္ ေျပာၿပီး ဘယ္လိုပံုစံစသျဖင့္ ေျပာျပဖူးေသာေၾကာင့္သာ ၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မသင္ဘဲ တတ္သည့္ ကိစၥမ်ားထဲတြင္ ဤကိစၥလည္း ပါဝင္သမုိ႔ မုိးမုိးလြင္တစ္ေယာက္ မတ္ေနေသာ လီးအရင္းကုိကုိင္ကာ ငံုခ်လုိက္သည္။ ႏွာေခါင္းသုိ႔ ဘာအနံ႔မွန္းမသိ တုိးဝင္လာသည္။ လွ်ာတြင္လည္း ငံသလုိလုိ အရသာ ခံစားရသည္။ သုိ႔ေသာ္ မရြံမိပါ။
"မင္းက ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကုိ အူေၾကာင္ေၾကာင္လုိ႔ ေျပာတာကိုး"
သူမကုိ ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသားဟု ႐ူပထင္သည္ေလ။ ရပါတယ္။ ကိစၥမရွိ။ ႐ူပက သူမတင္လံုးကုိ ဆြဲလုိက္သည္။ သူမ၏ တင္လံုးမ်ားကုိ စိတ္ႀကိဳက္ကုိင္ကာ ၿဖဲလုိက္ ပူးလုိက္လုပ္သည္။ သူမကေတာ့ လီးကုိသာ တြင္တြင္စုပ္ေပးသည္။

႐ူပက ပက္လက္အိပ္ေနေသာ မုိးမုိးလြင္၏ ဒူးကုိ ေကြးကာ ေမွက္အိပ္ၿပီး သြင္းထည့္လုိက္သည္။ လီးက မလြဲမေခ်ာ္ ဝင္သြားသည္။ မုိးမုိးလြင္မွာ အဆာလြန္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ နာရေကာင္းမွန္း မသိ။ သုိ႔ေသာ္ ညည္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ညည္းမိသည္။ နာလုိ႔ ညည္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းလုိ႔ ညည္းျခင္းျဖစ္သည္။ ႐ူပက သူမကုိ ဆြဲထူသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ကုိ မီွခ်သည္။ သူမက အေပၚက ျဖစ္သြားသည္။ ဒူးတုတ္အခြလုိက္ျဖစ္သြားသည္။ ကုတင္ေခါင္းရင္း ဘားတန္းကုိ ဆုတ္ကုိင္လုိက္သည္။ ႐ူပက သူမတင္ႏွစ္လံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး ပင့္တင္လုိက္ ဆြဲခ်လုိက္ လုပ္သည္။ လီးက ျဖည္းညင္းစြာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္လုိက္ ထြက္လုိက္ျဖစ္ေနသည္။ တင္လံုးကုိ ပင့္တင္လိုက္လွ်င္ သူမႏုိ႔က အေပၚေရာက္သြားသျဖင့္ ႐ူပက အသင့္စုိ႔သည္။
"အားလည္း မရဘူး ေညာင္းလည္း ေညာင္းလာၿပီ"
တကယ္ အားမရပါ။ သူမတင္လံုးကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပင့္တင္သည္။ ဆြဲခ်သည္။ လီးလံုးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္ထြက္သည္။
"ကုိယ္တုိင္ ေဆာင့္ခ်ေလ"
သူမက ႐ူပပခံုးကုိကုိင္ကာ ေဆာင့္ခ်သည္။ ႐ူပေကာ့ထားေပးေသာ္လည္း အားမရ။ ႐ူပက သူမႏုိ႔သီးဖ်ားကုိ ပြတ္ေခ်ေနသည္။ သူမက အဆာလြန္ေန၍လား မသိ။ အားမရသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ တိတ္ဆိတ္စြာ ေဆာင့္ခ်ေနသည္ကုိ ႐ူပက ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သည္။

မွန္တင္ခံုေပၚ သူမေပါင္တစ္ဖက္ တင္သည္။ သူမမ်က္ႏွာကုိ ေဘးတစ္ေစာင္း တြန္းကပ္ထားသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ ဘယ္လုိ ေနမည္နည္း။ ႐ူပက တင္တစ္ျခမ္းကုိ တြန္းကာ သြင္းထည့္သည္။ ေစာက္ပတ္လမ္းေၾကာင္း၏ ေဘးသားမ်ားကုိ လီးက ေတာက္ေလွ်ာက္ထုိးဝင္သျဖင့္ တစ္ကုိယ္လံုး က်ဥ္ထြက္သြားသည္။ ႐ူပမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမလည္ပင္းကုိ ခ်ဳပ္ထားသည္။ သူမပါးျပင္မွာ မွန္တြင္ကပ္ေနသည္။ ဖ်တ္ခနဲ သူမ႐ုပ္ကုိ လွမ္းျမင္ျမင္ေနရသည္။ ေတာ္ေတာ္နာသျဖင့္ ႐ႈံ႕မဲ့ေနသည့္ပံုစံ။
"အ.................."
ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေဇာင္းကုိ ထုိးသျဖင့္ သူမ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေအာ္ညည္းမိသည္။ ေနာက္ ခပ္သြက္သြက္ပင္ လုိးသည္။ ခုမွ အာသာနည္းနည္းေျပလာသလုိ ရွိလာသည္။ သူမခပ္တုိးတုိးညည္းသည္။ ညည္းသံတုိးသျဖင့္ ႐ူပက အားကုန္ လုိးသည္။
"အား ဟား အား ဟား အြန္း ဟား အုိး ဟား"
"ဝူး ရွီး ဝူး ရွီး"
သည္တစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူမတကယ္ အံကုိ ႀကိတ္ထားရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာၿပီ မဟုတ္လား။ ေစာက္ဖုတ္လည္း ပူလာေလၿပီ။ ႐ူပက ခါးေစာင္းကုိ ကုိင္ကာ ေတာက္ေလွ်ာက္လုိးသည္။

မုိးမုိးလြင္ ဇက္ပုေလာက္ေအာင္ နာသည့္ ခံနည္းမ်ိဳးျဖင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာင္းသည္။ ႐ူပက ခံုတြင္ထုိင္သည္။ သူမက ေနာက္ျပန္ဖက္ကာ ကုိယ့္ဟာထဲ ကုိယ္တုိင္ ျပန္ကုိင္သြင္းၿပီး ေဆာင့္ခ်ရသည္။ ႐ူပက သူမ ဗုိက္သားကုိ တစ္ဖက္ ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ တစ္ဖက္ ေပြ႕ထားသည္။ အခ်က္က်ေအာင္ ေဆာင့္ေစသည္။ ေျခတစ္ဖက္က ႐ူပေပါင္ေပၚ တင္ထားသည္။ ေျခႏွစ္ဖက္တင္လုိက္သည္။ မုိးမုိးလြင္သည္ ႐ူပ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚ တက္ထုိင္ကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လွ်က္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ေဆာင့္ခ်ရင္း သူမထိန္းထားသည့္ၾကားက သူမေစာက္ရည္ထြက္သည္။

_အခန္း (၃)

ရန္ႏုိင္သည္ ကားကုိ ကုိယ္တုိင္ ေမာင္းလာၿပီးေနာက္ ကားပါတ္ကင္တြင္ ကားကုိ ေနရာတက် ထုိးကာ ႐ုံးခန္းထဲ တန္းဝင္လုိက္သည္။ ႐ံုးခန္းထဲတြင္ မိမိေရွ႕ႀကိဳေရာင့္ႏွင့္ေနေသာ စႏၵီႏွင့္ မုိးမုိးလြင္က
"မဂၤလာပါကုိကုိ"
"မဂၤလာပါေမာင္"
ဟု ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
ကုိကုိဟု ေခၚသူမွာ ရန္ႏုိင္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ငယ္ေသးသူ စႏၵီျဖစ္ၿပီး ေမာင္ဟု ေခၚသူမွာ ရန္ႏုိင္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ႀကီးသူ မိုးမုိးလြင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူမတုိ႔က အားလံုးရွိရင္ေတာ့ ဆရာဟု ေခၚပါသည္။ ယခုလုိ သံုးေယာက္တည္း ရွိလွ်င္ေတာ့ သူကလည္း မမနဲ႔ ခ်စ္ေလးဟု ေခၚပါသည္။
"ခ်စ္ေလးက ဒီေန႔ ေရလည္ လန္းေနပါလား"
"ၾကားထဲ တစ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေဝးရလုိ႔ ကုိကုိ႔မဒီနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး သူမ်ားကုိ ေမ့ေနမွာစုိးလို႔ ျပင္လာေပးတာ"
"ဟား ဟား မဒီနဲ႔ ေတြ႕လည္း Sexy Love ေလးျဖစ္တဲ့ မင္းေလာက္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ပုိမခ်စ္မိပါဘူးကြာ"
"အဲဒီစကားနဲ႔ပဲ မမကုိလည္း ေျပာတာပဲမဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ မမနဲ႔လည္း မခြဲႏုိင္ သူမ်ားနဲ႔လည္း မခြဲႏုိင္ အိမ္က မဒီ့ကုိလည္း မကြာႏုိင္ ဟြန္း မသိဘူး မွတ္ေန"
ရန္ႏုိင္က လက္ဆြဲအိတ္ကုိ ခ်ကာ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီ ခါးကုိဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲၿပိဳင္တူ ထည့္ထားလုိက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႔က ႐ုံးခန္းထဲေရာက္လာခဲ့ေသာ စႏၵီႏွင့္ ယခုစႏၵီေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ကြာျခားလွပါသည္။ ျမင္ပါမ်ား၍ လွသြားသည္မဟုတ္ဟု ရန္ႏုိင္တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္ပါသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး မြဲေျခာက္ေျခာက္အသားအေရႏွင့္ ေဖြးေဖြးႏုႏု စုိအိအိ ေရေဆးငါးလုိ ကုိယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ ရွိလာေသာ တေသြးတေမြးလွေနေသာ စႏၵီမွာ သူ႔လီးရည္ေတြ ဝေနလုိ႔လား သူနဲ႔ တည့္လုိ႔လား မသိ။ ျမင္သူတကာ ေငးရေလာက္သည္။ ဘယ္လုိလွလွ သူကေတာ့ ယုတ္မာလွေသာ အဆင့္အတန္းမရွိေသာ နည္းမ်ားျဖင့္သာ ကာမကုိ ဆက္ဆံသည္။ တစ္ေယာက္က မိုးမုိးလြင္။ သူမကေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး စြန္းခဲ့ၿပီ ထင္သည္။ သူမလည္း အလွမပ်က္။ လွဆဲ လွၿမဲ။ ကိုယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ လွသလုိ အဖုတ္ကလည္း လွေအာင္ ျပင္ၿမဲ။ ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ပါ လုိးလုိ႔ေကာင္းၿမဲျဖစ္သျဖင့္ သူ လက္မလြတ္ႏုိင္ ျဖစ္ရျပန္သည္။ မုိးမုိးလြင္ ေစာက္ေမြးမ်ားမွာ အၿမဲတမ္းပါးလွပ္ညီညာၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသည္။
"မင္းလည္း ကိုယ့္အေမြးကုိယ္ အဲလုိ ျပင္တတ္ေအာင္ က်င့္ထား"
ေစာက္ေမြးမ်ား နည္းနည္းၾကမ္းစျပဳလာၿပီ ျဖစ္ေသာ စႏၵီကုိ သူ ခဏခဏမွာရသည္။
"အေမြးက အဓိကလား အေပါက္က အဓိကလားလုိ႔"
ကေလးပီပီ စိတ္ေကာက္ခ်င္သည္။
"အေမြးျပင္ထားေတာ့ ကေလးရယ္ သူတုိ႔က မင္းဟာေလးကုိ တသသျဖစ္ၿပီး ဆႏၵ အၿမဲျဖည့္ေပးခ်င္ေအာင္ေပါ့"
မုိးမုိးလြင္က ဝင္ေျပာသည္။
"ဟြန္း သူတုိ႔ေကာင္းဖုိ႔အေရးကုိ အေမြးပါ ျပင္ေပးရဦးမယ္တဲ့ ဟြန္း စိတ္တုိလုိက္တာ"
သူက စႏၵီခါးကုိဖက္ကာ တင္လံုးကုိ ပြတ္ဆင္းရင္း တစ္ခါက စကားမ်ားကုိ ျပန္သတိရမိသျဖင့္ ၿပံဳးမိသည္။ ေနာက္ သူမ၏ ထူထဲလွေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ဖိနမ္းေပးမိသည္။ ႁပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ နမ္းသည္။ သူ႔ေနရာ ကုိယ့္ေနရာ ဝင္ထုိင္ၾကသည္။ မုိးမုိးလြင္က ညာဘက္စားပြဲ။ စႏၵီက ဘယ္ဘက္စားပြဲႏွင့္ သူက အလယ္စားပြဲတြင္ ထုိင္လုိက္သည္။
"ကုိကိုက အိမ္ေဖာ္မေလးကုိလည္း ေျခေတာ္တင္ေသးတယ္ဆုိ"
"ညည္းဘယ္က ၾကားခဲ့တာလဲ"
"မမ ေျပာတာ"
"အမ္ ဘယ္ကၾကားတာတုန္း"
ရန္ႏုိင္က မုိးမုိးလြင္ဘက္ လွည့္ေမးသည္။
"ေစာက္ေကာင္မပါကြာ စားခုိင္းတဲ့ေဆး မစားလုိ႔ ေပၚကုန္တာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သူ႔ကုိယ္ဝန္ရေအာင္ ဖ်က္ခ်ခုိင္းၿပီး တျခားပုိ႔လုိက္ႏုိင္လုိ႔"
"ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာပဲေနာ္၊ ကုိယ္ဝန္က ဘယ္ႏွစ္လလဲ"
"သံုးလတည္းပါကြာ"
မုိးမုိးလြင္ေရာ စႏၵီပါ ရန္ႏုိင္၏ လူမဆန္မႈကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး လန္႔သြားသည္။ ဘယ္လုိမွ မေရွာင္ႏုိင္ေသာ ကံၾကမၼာက ရန္ႏိုင္၏ ကာမခ်စ္သူအျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ သူမတို႔ကုိ ဆြဲထည့္ခဲ့မွန္းမသိ။ သူ ဆက္ဆံေစခ်င္သလုိ ဆက္ဆံေပးခဲ့လုိ႔လား မသိ။ ရန္ႏုိင္က ေတာ္ေတာ္ သေဘာေကာင္းပါသည္။
"ငါလည္း နည္းနည္းလြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ဆက္ဆံလုိက္မိတယ္"

ခုိင္စုိးလင္း။
ဟုတ္သည္။ အိမ္ေဖာ္မနာမည္ကုိက တင္တင္စီးစီး။ သုိ႔ေသာ္ အိမ္ေဖာ္မ ပီသစြာ တစ္ေန႔ နည္းနည္းစီခုိးေနသည္။ သူ႔ အခန္းကုိ ရွင္းခုိင္းစဥ္ အိပ္ယာေအာက္ ထားထားေသာ ေငြထုတ္မွ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကုိ ဆြဲ၍ ရင္ၾကားထဲ ထုိးထည့္သည္ကုိ သူနဲ႔ ပက္ပင္းမိသည္။
"ဘာလုပ္တာလဲ"
ခုိင္စုိးလင္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ရပ္ေနသည္။ မိန္းမျဖစ္သူလည္း မရွိ။ ထမင္းခ်က္ အေဒၚက ျပန္ၿပီ။ မာလီက ၿခံထဲမွာ။ သည္ေတာ့...
ခုိင္စုိးလင္းက အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ရပ္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အေျခအေန တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္သည္။ လုိးလို႔ေကာင္းမည့္ ပံုမဟုတ္ပါ။ အသားညိဳၿပီး ေစာက္ဖုတ္က မည္းေနသည္။ ေသးေတာ့ ေသးေသးေလး ျဖစ္သည္။ မ်က္စိမွိတ္လုိးရင္ေတာ့ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းမည့္ပံု။ မ်က္ႏွာၾကည့္ျပန္ေတာ့ နဖူးက က်ဥ္းသည့္အထဲ အေၾကာက တြန္႔လုိက္ေသးသည္။ ပါး႐ုိးက်လည္း မလွ။ ႏႈတ္ခမ္းက စုတ္ခၽြန္းခၽြန္း။ အလကားရမည့္ကိစၥ ျဖစ္သျဖင့္ ေတာမီးကုိ ေခၽြးထြက္ေအာင္ လႈံလုိက္ဦးမည္။ သူ႔ခါးပတ္ကုိ ျဖဳတ္ခါ လီးကုိ ေဖာ္လုိက္သည္။ ခုိင္စုိးလင္းကုိ ဒူးေထာက္ခုိင္းသည္။ ႏုိ႔တစ္လံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေနာက္ေက်ာကုိ ခါးပတ္ႀကိဳးေခါက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္႐ုိက္သည္။
"ျဖန္း"
"အ"
ႏုိ႔ေနာက္တစ္လံုးကုိင္ၿပီး ေက်ာကုိ ခါးပတ္ေခါက္ျဖင့္ ေနာက္တစ္ခ်က္႐ုိက္သည္။ သူႏုိ႔ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ကုိင္ေနသည္ မဟုတ္။ ခုထိ စိတ္မလာေသးသျဖင့္ ကုိင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေစာက္ေကာင္မက ေစာက္႐ုပ္ေစာက္ရည္ကုိ တစ္စက္မွ မရွိ။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ကုိယ့္အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္သား ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရွိသည့္အတုိင္းအတာထက္ လြန္ေနသည့္တုိင္ လီးက မေတာင္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္တုိလာသည္။
"ငါ့ဟာကုိ ငံုလုိက္၊ လႁပြတ္ပါ အကုန္ငံု"
ခုိင္စုိးလင္းက အျပစ္ရွိသူ ပီပီ ခုိင္းသမွ် လုပ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမငံုႏုိင္ပါမည္။ ငပဲႀကီးက ဘာမွမွ မထဘဲကုိး။ ေတာ္ေတာ္ က်က္သေရယုတ္မ။ လတံေရာ လႁပြတ္ပါငံုထားသည့္ ခုိင္စုိးလင္းေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားၿပီး ေက်ာျပင္ကုိ ခါးပတ္ျဖင့္ ႐ုိက္ကစားသည္။
"ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္"
နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ မ်ားမ်ားျဖစ္ျဖစ္ ေစာက္ေကာင္မခုိင္စုိးလင္းက နာသျဖင့္ ေအာ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာ္လုိ႔မရ။ ကုိယ့္လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးႏွင့္အတူ လႁပြတ္ပါ ငံုထားရသည္ မဟုတ္လား။ ခုိင္စုိးလင္းပါးစပ္ထဲေရာက္ေနေသာ ကုိယ့္လီးက ခုမွနည္းနည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာလည္း မနက္စာမစားရေသးဘဲ ရွိစဥ္ လီးႀကီးကို ငံုထားေနရသျဖင့္ စိတ္လည္းညစ္၊ ငိုလည္းငုိ၊ နာလည္းနာျဖစ္လာသည္။ ငုိသံသဲ့သဲ့ၾကားေတာ့ သူစိတ္နည္းနည္းႂကြလာသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာေသာ လီးေၾကာင့္ လႁပြတ္ကုိ ငံုလို႔မရ ျဖစ္သြားသည္။
"ေစာက္ေကာင္မ ေရသာမခုိနဲ႔ အကုန္ျပန္ငံုစမ္း"
ေက်ာျပင္ကုိ နည္းနည္းျပင္းျပင္းေလး ႐ုိက္လုိက္သည္။ ငုိသံသဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ လီးကုိ မရမကငံုေသာ္လည္း ဘယ္လုိမွ လႁပြတ္ကုိ ငံုလုိ႔မရျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ဟာက နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္တာ။ သုိ႔ေသာ္ ေၾကာက္ေနသူကို ၿဖဲေျခာက္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာမဟုတ္လား။
"ပုိနာခ်င္ေနလား၊ ရေအာင္ငံု"
ခုိင္စုိးလင္းသည္ သူမအျပစ္နဲ႔ သူမမုိ႔ သူ႔ေပါင္ကုိ ဆုတ္ကုိင္က အာေခါင္စုိက္ေနေသာ သူ႔လီးထိပ္ကုိ ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လႁပြတ္ကုိ ရေအာင္ငံုသည္။ လတံက အာေခါင္ကုိ စုိက္ဝင္ေနမွန္း သူသိသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာ တအြတ္အြတ္နဲ႔ အန္သည္။ မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ႏွာရည္မ်ား လွ်ာရည္မ်ားႏွင့္ရႊဲေနသည္။ ခုိင္စုိးလင္း မေနႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ေနာက္ဆုတ္ကာ အသက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း႐ႈသည္။ သူက ခါးပတ္ႀကိဳးျဖင့္ လည္ပင္းကုိ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ခိုင္စုိးလင္းက လက္အုပ္ခ်ီလုိက္သည္။ သူက လည္ပင္းမွ ဆြဲကာ ေပါင္ၾကားသုိ႔ လီးျပန္စုပ္ရန္ ဆြဲယူလုိက္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လက္အုပ္က သူ႔လီးတည့္တည့္ ျဖစ္ေနသည္။
"ဒီမွာ ခုိင္စုိးလင္း မင္းလို ေစာက္ဆင့္မရွိတဲ့ ေစာက္ေကာင္မကုိ ငါ့လီးစုပ္ခုိင္းရတာ ငါ့လီး ဘယ္ေလာက္ သနတယ္ထင္လဲ၊ ငါ့လီးကုိ နင္စုပ္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းတယ္မွတ္"
"ရႊတ္ ရႊတ္ ဟင့္ ဟင့္"
ခုိင္စိုးလင္းက သူ႔လီးကုိ လက္အုပ္ခ်ီရင္း ငုိေနသည္။
"ခုိင္စုိးလင္း"
"ရွင္"
"ေစာက္ေကာင္မ"
"အဲ အဲလုိေတာ့ မေခၚပါနဲ႔ရွင္"
"ေအာင္မာ ေစာက္ေကာင္မက ရာရာစစ၊ နင့္လုိ ဟာမကုိ ငါက တက္ေဆာင့္တယ္ဆုိရင္ ငါသိကၡာက်တယ္ ဒီေတာ့ ငါ ေအးေဆးအိပ္ေနမယ္ အေပၚကေန ေဆာင့္ခ် နားလည္လား"
"မ မလုပ္ပါနဲ႔ ကုိႀကီးရယ္ ေနာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မထူးပါဘူး၊ ပထမဆံုးအခ်ီေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ ၿပီးလုိက္တာပဲ ေကာင္းတယ္၊ ပါးစပ္ဟ"
သူက ေျပာရင္းဆုိရင္း ခုိင္စုိးလင္းေမးေစ့ကုိ ဆြဲသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမ်က္ႏွာမွာ ေၾကာက္၍ေရာ မ်က္ရည္မ်ားတံေတြးမ်ားေၾကာင့္ေရာ ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆုိးေနပါသည္။ နဂုိရ္ကမွ ႐ုပ္ဆုိးရတဲ့အထဲ ဟု သူေတြးမိသည္။ ခုိင္စုိးလင္း ပါးစပ္ကုိ မသိမသာဟေပးသည္။
"က်ယ္က်ယ္ဟ လွ်ာထုတ္"
လွ်ာကုိ မရဲတရဲ ထုတ္ေပးသည္။ သူက ပါးစပ္ထဲ တံေတြးမ်ားေထြးထည့္သည္။
"ငါ့ တံေတြးကို အရင္ၿမိဳလုိက္"
"အြတ္ ေဝါ့"
ခုိင္စုိးလင္းပထမေတာ့ ထိန္းကာ ၿမိဳခ်ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ မရ။ အန္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမလက္ဝါးေပၚ အန္ခ်ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ တံေတြးမ်ား လက္ဝါးတြင္ ျပည့္ေနသည္။
"ျပန္ထည့္"
ခုိင္စုိးလင္းမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ တံေတြးကုိ ျပန္ၿမိဳခ်သည္။ သူ ခုိင္စုိးလင္းလက္ကုိ ေနာက္ျပန္ခ်ည္လုိက္သည္။ ဒူးေထာက္ထားခုိင္းၿပီး ပါးစပ္ကုိ ဟခုိင္းထားသည္။ သူေခါင္းကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးကုိ ထုိးထည့္လုိက္သည္။

လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ ထည့္လုိက္ေသာ္လည္း ျပန္ေထြးထုတ္သျဖင့္ ရင္တစ္ဝုိက္ေဖြးေဖြးျဖဴေအာင္ ေပက်ံေနေသာ ခုိင္စုိးလင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ သူေျခမနဲ႔ ထုိးသည္။
"ေနာက္ေန႔ နင့္ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေသခ်ာေဆးထား သြား"
မ်က္ႏွာကုိ ေျခဖဝါးနဲ႔ ေတာ့လုိက္ေတာ့ ခုိင္စုိးလင္း ေဘးတုိက္လဲက်သြားသည္။ ေနာက္မွ သတိရကာ ေနာက္ျပန္ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္ေပးလုိက္သည္။ ခုိင္စုိးလင္း ကုန္း႐ုန္းထကာ အဝတ္မ်ားေကာက္ယူသည္။ ထမီကုိ သူမ နင္းထားလုိက္သည္။ ခုိင္စုိးလင္းဆြဲသည္။ မရ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကုိေမာ့ၾကည့္သည္။
"သြား ေရသြားခ်ိဳး ျမန္ျမန္ခ်ိဳး နင့္ကို ဒီတုိင္းထားလုိ႔ မျဖစ္ဘူး"
ရန္ႏုိင္ခဏေစာင့္ေနေတာ့ ထမီအႏြမ္း အက်ႌအႏြမ္းနဲ႔ ခုိင္စုိးလင္း ေရာက္လာသည္။ အလွျပင္မထားဘဲ ပကတိအတုိင္းဆုိေတာ့ လုိးခ်င္စိတ္ နည္းနည္းေပါက္သြားသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ...
"အ... ဟုတ္ ဟုတ္လုိ႔လားဟင္"
"ဟုတ္တာေပါ့ကြာ သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ ငါက ဖင္ခ်ရတာကုိ Carzy ျဖစ္တဲ့ေကာင္"
ခုိင္စုိးလင္းမွာ အဖုတ္အလုိးခံရမည္ထင္ေသာ္လည္း ဖင္ကုိ စလုိးခံရသျဖင့္ ေအာင့္သြားေလာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူကလည္း ခ်န္ထားေလ့ရွိသူ မဟုတ္။ လီးရည္ကုိေတာ့ ပါးစပ္ထဲ အကုန္သြင္းသည္။ အစပုိင္းေတာ့ ခုိင္စုိးလင္း ရြံေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း ေစာက္ေကာင္မခုိင္စုိးလင္းက ပါးစပ္နဲ႔ဘဲ ဇာတ္သိမ္းခုိင္းေတာ့သည္။ သူလည္း အႀကိဳက္ေတြ႕ကာ ႏႈံးက်သြားေလာက္ေအာင္ကုိ ခဏခဏဆြဲဆြဲေပးလုိက္သည္။
"ေစာက္ေကာင္မ"
"ရွင္"
"ဖူးကား လာၾကည့္၊ ငါ့လီးေပၚ ဖင္နဲ႔ ထုိင္ေဆာင့္စမ္း"
ခုိင္စုိးလင္းက ထမီခၽြတ္ကာ ဖူးကားၾကည့္ရင္း သူ႔လီးေပၚ ဖင္နဲ႔ေဆာင့္ခ်သည္။ သူက ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ဖူးကားၾကည့္ရင္း ျမန္ျမန္ေဆာင့္ကြာ ဟု ေလာေလာေပးသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ဟုိက္သြားသည္အထိ ေဆာင့္သည္။
"ေမာရင္ ထုိင္စုပ္"
ခုိင္စုိးလင္းက ကြတတနဲ႔ ထုိင္ခ်ကာ လီးကုိ စုပ္သည္။
"ထြက္ေတာ့မယ္ ထြက္ေတာ့မယ္ ဟူး ဟူး"
ခုိင္စုိးလင္းက ထိပ္ကို ငံုထားကာ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ တျဗစ္ျဗစ္ဝင္သည္။
"ျပစမ္း"
ခုိင္စုိးလင္းက လီးရည္ျပည့္ေနေသာ သူ႔ပါးစပ္ကုိ ဟျပသည္။
"နင္ ရုပ္မလွသေလာက္ စုပ္အားလည္း ညံ့တယ္၊ င့ါတံေတြးေတြ ထည့္ေပးဦးမယ္"
သူက တံေတြးေလးငါးခ်က္ ေထြးထည့္ေပးသည္။ ပလုပ္က်င္းဆုိသျဖင့္ ခုိင္စုိးလင္း ပလုပ္က်င္းသည္။ ၿမိဳခ်ဆုိသျဖင့္ ခုိင္စုိးလင္း ၿမိဳခ်သည္။

"ငါလည္း လရည္ေတြကုိ သိပ္မသြင္းျဖစ္ဘဲနဲ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ကုိယ္ဝန္ရသြားမွန္း မသိဘူး၊ အဲဒါ မနည္းဖ်က္ခုိင္းလုိက္ရတယ္ေလ"
ရန္ႏုိင္က မုိးမုိးလြင္ႏွင့္ စႏၵီကုိ ခုိင္စုိးလင္းႏွင့္အေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
"စႏၵီ..."
"ရွင္ကုိကုိ"
"မင္းရ႕ဲ ႏႈတ္ခမ္းအိအိေထြးေထြး အရသာနဲ႔ မင္းလွ်ာရ႕ဲ ႏူးအိတဲ့ အရသာေလးကုိ ငါ့လီးက ဆာေနၿပီ လာၿပီးျပဳစုေပးလုိက္ပါဦး"
ရန္ႏုိင္က သူ႔ထုိင္ခံုကုိ အလယ္သုိ႔ ဘီးလွိမ့္သြားသည္။ စႏၵီက ထလာကာ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ထုိင္သည္။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကုိ ျဖဳတ္ကာ လီးကိုဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ျဖင့္ အသာေလး ဆုတ္ကုိင္ေပးရာ လီးက ထလာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း အိအိျဖင့္ လီးထိပ္ကုိ ဖိလုိက္ေတာ့ ဆိမ့္ေနသည္။ လီးေအာက္ပုိင္း အေၾကာႀကီးကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ လ်က္လုိက္ေတာ့ "ဝူး" ဟု ရန္ႏုိင္က ညည္းသည္။
"မုိးမုိးလြင္"
"ရွင္ ေမာင္"
"မရ႕ဲ ဟုိဇာတ္လမ္းကုိ ေျပာျပပါလား"
"ဘယ္ဇာတ္လမ္းတုန္း"
"ဟုိ ကေလးအေဖနဲ႔ေလ"
"ဟင္ သူမ်ားရ႕ဲ အတိတ္ဆုိးႀကီးကုိ ေျပာခ်င္ပါဘူး"
"ေျပာပါ၊ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ဆုိေတာ့ နားေထာင္ရတာ ပုိဖီးလ္ျဖစ္တယ္၊ အင္တာနက္ေပၚ ဖတ္တဲ့ ဝတၳဳကုိ နားေထာင္ရတာ လုပ္ဇာတ္မွန္းသိေတာ့ ဖီးလ္မလာဘူး။ လုပ္စမ္းပါ"
"အရင္လကလည္း ေျပာရေသးတယ္ေနာ္"
"အင္း၊ ခုတေလာ အသစ္ကုိ လုိးခ်င္စိတ္ေပၚေနတာ၊ အဲဒီလုိ ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ ေျဖသိမ့္ေနရတာ"
"ဟြန္႔..."
မုိးမုိးလြင္က အတိတ္မွ သူမျဖစ္ရပ္ကုိ ေျပာျပသည္။

_
အမႈတြဲ အမွတ္ (၁)

ရဲစစ္ခ်က္မ်ားမွ အသတ္ခံရသူ ရန္ႏုိင္၏ သက္ေသခံပစၥည္းမ်ား စာရင္းကုိ ဖတ္ၾကည့္သည္။ ထုိထဲတြင္ တားေဆးမ်ား ကြန္ဒံုးမ်ားႏွင့္ ကာမအားေဆးမ်ား အမ်ားအျပားပါဝင္သည္။ အသတ္ခံရသူ ရန္ႏုိင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔ကုမၸဏီကုိ ဗုဒၶဘာသာကုမၸဏီ ပံုစံဖြင့္ထားသည္။ သူကုိးကြယ္သည့္ ဘာသာမွာ အစၥလာမ္မစ္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔အား သတ္ခဲ့သည္ဟု ထြက္ဆုိေသာ စိတ္မႏွံ႔ဟု ယူဆရသည့္ စုစုခုိင္ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးကုိ ထားရာ စိတၱဇေဆး႐ံုရွိ အခ်ဳပ္ခန္းသုိ႔ သူမထြက္ခဲ့သည္။
"စုစုခုိင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လုိ႔ပါ"
သူနာျပဳတစ္ဦးက သူမကုိ ေခၚသြားသည္။
အခန္းတစ္ေနရာတြင္ ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနေသာ စုစုခုိင္ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ မဖီးမလိမ္းဘဲ ေနေနသည့္ပံုျဖင့္ ပြစိတက္ေနသည္။
"စုစုခုိင္လား၊ ကၽြန္မ သီရိပါ၊ စုစုရ႕ဲ အမႈကို လိုက္ေပးမယ့္ ေရွ႕ေနပါ"
"ဘယ္သူငွါးလဲ"
"ကၽြန္မက အဲ ဘယ္သူမွ မငွါးပါဘူး၊ မိန္းကေလးခ်င္း စာနာလုိ႔ လုိက္ေပးတာပါ"
"ရွင္တုိ႔ ဒီလုိပဲ ေျပာၾကတာပါပဲ"
"တကယ္ပါ"
"သြား........."
သီရိပင္ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ေခ်ာ့ခ်က္ကာ အမႈသြား အမႈလာကုိ စစ္ရသည္။

ကၽြန္မနာမည္ စုစုခုိင္။ ကၽြန္မ အခု နာမည္ႀကီးေနတဲ့ fACEbOOK မွာ အလုပ္လုပ္တယ္။ ကၽြန္မကုိ အလုပ္ခန္႔သူက မုိးမုိးလြင္ပါ။ သူက ကုမၸဏီမန္ေနဂ်င္း ဒါ႐ုိက္တာရ႕ဲ စကၠေရေတရီပါ။ ကၽြန္မ အလုပ္စစရခ်င္းက ဧည့္ႀကိဳပါ။ ကၽြန္မေၾကာင့္ ဧည့္သည္ေတြ အမ်ားႀကီးလာတယ္ ဆုိၿပီး ရာထူးတန္းတုိးပါတယ္။ တုိးတဲ့ေနရာက ႐ံုးခန္းထဲကုိပါ။ ကၽြန္မက တကယ္မွတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တန္း ကၽြန္မကုိ Sexy အရံသတုိ႔သမီး အလုပ္ခံရတာပါ။

႐ံုးတင္လုိက္သည္။ ထုိတြင္ မုိးမုိးလြင္ႏွင့္ စႏၵီဆုိသည့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ပါဝင္လာသည္။ ေသြးေဆာင္ ျဖားေယာင္းမႈျဖင့္ သူမတုိ႔က ခုႏွစ္ႏွစ္စီက်သည္။ စုစုခုိင္က လူသတ္မႈျဖင့္ သံုးႏွစ္က်သည္။ စိတ္မမွန္ေသာေၾကာင့္ ဟုျဖစ္သည္။ ေသသြားေသာ ရန္ႏုိင္ကုိေတာ့ ေသၿပီးေနာက္ ဝိဉာဏ္ကုိေခၚကာ ေထာင္ ၁၅ ႏွစ္ခ်သည္။ သူတုိ႔ အမႈ လမ္းေၾကာကုိ ေသခ်ာစိစစ္ၿပီးေနာက္ ထြက္လာေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ စီခ်သည္။ စာဖတ္သူမ်ား ဖတ္လုိ႔ေကာင္းေအာင္ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲ ေရးသားျခင္းမွ အပ အပုိအလုိမရွိ တစ္လံုးမက်န္ ေရးသားလုိက္သည္။

This is your new blog post. Click here and start typing, or drag in elements from the top bar.

_သူမအေၾကာင္းအဖြင့္


အခန္း(၁)
ယေန႔႐ံုးခ်ိန္းမရွိသျဖင့္ အမႈသစ္ရွာရဦးမည္ ျဖစ္ရာ ႐ံုးမသြားဟုဆံုးျဖတ္ကာ သီရိတစ္ေယာက္ အပ်င္းႀကီးကာ ဆက္လက္အိပ္ေနသည္။ သတိရသျဖင့္ ေဘးကုိလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကုိေအးမင္းက မျပန္ေသး။ သူမ ႏုိးသြားသည္ကုိ သိေသာအခါ သူမညအိပ္ဝတ္စံုကို ပင့္သည္။
"ေတာ္ၿပီကြာ"
"ျပန္ခါနီး တစ္ခ်ီေလာက္ ဆြဲပါရေစ"
"မေန႔ညလည္း တစ္ညလံုးေနာ္၊ ဒီမွာ ေအာင့္ေတာင္ေနၿပီ"
"တစ္ခ်ီေလာက္ကြာ"
"အ.. ဇြတ္ပဲ အ.. ျဖည္းျဖည္းသြင္းပါ"
ေအးမင္းဆုိသူက သူမေနာက္မွေနကာ အဖုတ္ထဲကုိ သူ႔ဟာႀကီးသိပ္ထည့္သည္။ ေအးမင္းဆုိသူမွာ ေက်ာင္းတုန္းက ခ်စ္သူျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူဘဝျဖင့္ အျပတ္ဆြဲခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေအးမင္းက အျခား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္သြားသည္။ လက္ထပ္ၿပီး အျခားၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ အလုပ္သေဘာအရ သူမေနထုိင္ရာၿမိဳ႕သို႔ မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္သည္။ အစပုိင္းေရွာင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ အရင္လုိပင္ သူမငွါးေနေသာ အခန္းသို႔ ညညေရာက္လာသည္။ သူမ စိတ္နာစြာ မုန္းတီးခဲ့ေသာ္လည္း အေတြ႕ကုိ ျပန္ေပးေသာအခါ သူမမခံႏုိင္ျပန္။ ေမွ်ာရျပန္သည္။ တစ္လေလာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားၿပီးခါမွ မေန႔ညက ေရာက္လာကာ တစ္ညလံုး "တစ္လစာ" ဆုိၿပီး နည္းမ်ိဳးစံုဆြဲရာ သူမအဖုတ္ေတာင္မွ ေအာင့္သြားသည္။ မနက္ျပန္ရမွာမို႔ ဆုိသျဖင့္ ခံေပးလုိက္သည္။ ခ်စ္သူ အျဖစ္မဟုတ္ေပမယ့္ sexy friend အျဖစ္ ဆက္လက္ေနထုိင္လာခဲ့သည္မွာ လအေတာ္ပင္ ၾကာေျငာင္းလာခဲ့ေလၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေယာက္အာသာကုိ တစ္ေယာက္ ျဖည့္ဆည္းကာ အစြမ္းကုန္ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ခ်ဲခဲ့ၾကသည္။ သူမခါးကုိကုိင္ကာ ဆြဲလုိက္သျဖင့္ သူမလည္း အလုိက္သင့္ပင္ ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးလုိက္သည္။ ေအးမင္းတစ္ေယာက္ သူမခါးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ လုိးေလသည္။ လုိးခ်က္မ်ား ျမန္လည္း ျမန္လာသည္။
"ထည့္ထားလုိက္ရမလား"
"အင္း"
သူမေစာက္ဖုတ္ထဲသုိ႔ လီးရည္မ်ား တျဗစ္ျဗစ္ဝင္သြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေႏြးခနဲ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
"စိမ္မေနနဲ႔ ထုတ္ေတာ့၊ ျပန္ေတာ့၊ မုန္းဖုိ႔ ေကာင္းလိုက္တာ အဖုတ္ကုိ ေအာင့္သြားတာပဲ၊ ႏုိ႔ကုိလည္း သူစုိ႔တာနဲ႔ ႏုိ႔လည္းႀကီး ႏုိ႔သီးေခါင္းေတြလည္း က်ယ္ကုန္ၿပီ"
သူမအတင္းထေတာ့ လီးက သူမေစာက္ဖုတ္မွ ေဖာက္ဆုိ ျပဳတ္သြားသည္။ တစ္႐ႈးယူကာေပါင္ၾကားထဲ သုတ္လုိက္သည္။ ေအးမင္းက သူမကုိယ္ကုိ လွမ္းဖက္ကာ ကုတင္ေပၚ ဆြဲအိပ္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဖက္သည္။ ပါးျပင္ကုိ တရႊတ္ရႊတ္နမ္းသည္။ အနမ္းမ်ားေအာက္တြင္ သူမသည္ တပ္မက္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ပုိတုိးဝင္မိသည္။ သူမ၏ မုန္းလည္းမုန္းရသူ ခ်စ္လည္းခ်စ္ရသူျဖစ္ေသာ ေအးမင္းရင္ခြင္သည္ သူမကုိ ထာဝရေႏြးေထြးေစၿမဲ ျဖစ္သည္။

ကုိးနာရီထုိးေတာ့ ေအးမင္းျပန္သြားသည္။ မနက္စာစားဖုိ႔ လုပ္ရင္း ဤေန႔ ႐ံုးသုိ႔သြားရ မသြားရ စဥ္းစားေနမိသည္။ အမႈကုိ ထပ္ရွာရမည္လား။ မေန႔က သူမလုိက္ခဲ့ေသာ အမႈ႐ႈံးသည္။ ေကာင္ေလးမွာ ခုမွ ၂၂ ႏွစ္သာ ရွိဦးမည္။ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္က်သြားသည္။ ထုိ႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာ ျဖစ္မိသည္။ ဝဋ္ေႂကြးဟု သေဘာထားခုိင္းလုိက္ရပါသည္။ အားနာသည္ကေတာ့ ေကာင္ေလး၏ မိဘမ်ားျဖစ္သည္။ မတတ္ႏုိင္ပါ။ သက္ျပင္းခ်ရင္း မနက္စာကုိ စားလုိက္သည္။ ဗုိက္ျပည့္ေတာ့ အားလံုးေမ့သြားသည္။ အိမ္မွာ ဆက္ေနလွ်င္ ပ်င္းစရာမုိ႔ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ႐ံုးသုိ႔သြားရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။
"ေဒါက္ ေဒါက္"
တံခါးလည္းေခါက္ အခန္းထဲလည္းဝင္လုပ္မိေတာ့ သူမမွားမွန္း သိသြားသည္။ အမႈကို လက္ခံကာ အမႈလုိက္ေရွ႕ေနမ်ားသုိ႔ ေရာင္းစားေသာ အမႈပြဲစားဦးသိုက္ထြန္းသည္ သူ၏ ထံတြင္ စာေရးမလုပ္ေနေသာ ဝတီေမာ္ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးတင္လံုးကုိ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုတ္ကစားေနသည္။ ဝတီေမာ္က သူမကုိ ျမင္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူမစကဒ္ကုိ အျမန္ဆြဲဖံုးသည္။ ဝတီေမာ္သည္ အရပ္ပုျပတ္ျပတ္ေလး ျဖစ္သည္။ အသားေဖြးေသာ္လည္း ႐ူပါမရွိပါ။ တင္မ်ား ရင္မ်ားလည္း ရွိသင့္သေလာက္ ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိ။ စုပ္ခၽြန္းခၽြန္းေလးလည္း မဟုတ္။ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္သျဖင့္ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ေလးေတာ့ ရွိသည္။
"ေအာ္ သီရိေလး လာေလ၊ ကဲကဲ ဝတီေရ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔ခင္းမွ တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ေနာ္"
"သူနဲ႔ ဆက္ဆြဲလုိက္ပါလား၊ ကၽြန္မ သိပ္အဆင္မေျပလုိ႔ပါ"
"ကုိႀကီးဘက္ အဆင္ေျပဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ သီရိရယ္၊ ဒီေန႔အမႈက မင္းနာမည္ေကာင္းရမည့္ အမႈကြ သိလား"
"ရွင္ အဲလိုပဲ ေျပာေျပာေရာင္းေနတာ မဟုတ္လား"
"ဒီတစ္ခါ ကုိႀကီးတကယ္ေျပာတာ ကေလးရ႕ဲ၊ ကဲကဲ ဝတီ မင္းသြားေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
ဝတီထြက္သြားမည္လုပ္ေတာ့ ဦးသုိက္ထြန္းက ေဆာ့ပင္တစ္ခုယူကာ ဝတီ၏ စကဒ္ကုိလွန္လုိက္ၿပီး ေပါင္ေပၚတြင္ ၾကက္ေျခခတ္ေလး ခတ္လုိက္သည္။
"တျခားလူနဲ႔ သြားမကဲနဲ႔"
"ဟြန္းးး လူဆုိးႀကီး"
ဝတီက သူမေပါင္ေပၚမွ အမွတ္အသားကုိ ျပန္ဖ်က္သည္။ အနည္းငယ္ပ်က္စျပဳခ်ိန္တြင္ ဝတီက အခန္းတံခါးကုိ ေဆာင့္ပိတ္ကာ ထြက္သြားသည္။
"ကၽြန္မ..."
သီရိမွ ျငင္းမလုိ႔ လုပ္သည္။ ဦးသုိက္ထြန္းက ေမးေစ့ကုိကုိင္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ကုိ နမ္းသည္။ သုိက္ထြန္းက သီရိပါးျပင္ေပၚ သူ႔ႏွာေခါင္းကုိ ျမဳပ္ေနေအာင္ နမ္းလုိက္ၿပီး ကုလားထုိင္တြင္ အခန္႔သား ျပန္ထုိက္လုိက္သျဖင့္ သီရိမွာ သုိက္ထြန္းေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်ကာ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ အတြင္းခံမွာ ပြေယာင္းေနသည္။ လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ဦးသုိက္ထြန္းသည္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မိန္းမမ်ားစြာကုိ ပုိင္ဆုိင္သူ ျဖစ္သည္။ အမႈသည္မွ လာဘ္အျဖစ္ သမီးမိန္းမပ်ိဳ ရလွ်င္ရ မရ၍ ရွိသည့္မိန္းမက လွလွ်င္ လာဘ္အျဖစ္ယူတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ပ်ိဳပ်ိဳအုိအုိ သိပ္မေရြးသည့္သူ ျဖစ္သည္။ ၾကားထဲ မေတာ္တဆ ငတ္ေနမည္စုိးသျဖင့္ မာဆတ္မွ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေခၚေခၚထားတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ဝတီေမာ္မွာ မာဆတ္မွ ေခၚထားသူ ျဖစ္သည္။ အမ်ားအျမင္ေတာ့ စာေရးမေလး။ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းေသာ ဘာေသာ နားလည္မည္မဟုတ္သည့္ သုိက္ထြန္းအတြက္ အေပါက္ပါၿပီး ေကာင္းေကာင္းျပဳစုတတ္လွ်င္ နတ္သမီးလုိ သေဘာထားသူ ျဖစ္သည္။

"ခ်စ္ မစုပ္ခင္ေလး ပုိဖီးလ္လာေအာင္ ဟုိဘက္လွည့္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခၽြတ္ျပပါလား"
သီရိက ကြင္းထုေပးမလုိ႔ လုပ္ရင္းမွ အသာထကာ ကုိယ္ကုိ တစ္ပတ္လွည့္သည္။
"အုိးကေတာ့ တကယ့္ စစ္ကုိင္းအုိးပဲ"
သူမတင္လံုးကုိ ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။
"No No မခၽြတ္ေသးနဲ႔ဦး မင္းအုိႀကီးနဲ႔ ငါ့ဟာကုိ လာပြတ္ေပးပါဦး"
သီရိက ခါးေကာ့ကာ ေတာင္ေနသျဖင့္ တန္းမတ္ေနေသာ သုိက္ထြန္းလီးႀကီးေပၚ တင္လံုးျဖင့္ ဖိကာ ပြတ္ေပးသည္။ ဒူးေပၚလက္ေထာက္ကာ ဘယ္ညာယိမ္းေပးသည္။ လီးလံုးႀကီးက ေႏြးေနသည္။ တင္လံုးျဖင့္ အထက္ေအာက္ေလး ပြတ္ေပးသည္။
"ဟူး.. ဟူး ... ရွီး ရွီးးးး"
သူမ လက္ကုိ သုိက္ထြန္းေပါင္ေပၚေထာက္ကာ တင္လံုးျဖင့္ ဆက္ပြတ္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္ထားသည္။ လီးလံုးက ပုိမာလာသည္။ တင္သားထဲကုိ တုိးဝင္ေနသည္။
"မင္းအုိးနဲ႔ကုိ တခ်ီၿပီးလုိ႔ ရတယ္"
သူမက ျပန္ရပ္ကာ မလွည့္ဘဲ ထမီကုိခၽြတ္ခ်သည္။ သုိက္ထြန္းက ေနာက္မွ ကြင္းထုေနသည္။ သူမအက်ႌကုိ ဆက္ခၽြတ္သည္။ ဘရာလည္း ခၽြတ္ကာ စပင္ဒါကုိပါ ဆက္ခၽြတ္လုိက္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူမေနာက္မွထုိင္ကာ သူမတင္လံုးကုိ ကုိက္သည္။ လွ်ာျဖင့္ လ်က္သည္။ ေပါင္မ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ လုိက္စုပ္နမ္းသည္။ ခါးစပ္အထိ နမ္းတက္သည္။
"အာ့ နာ တယ္"
သုိက္ထြန္းက သူမတင္သားကုိ ကုိက္သည္။
"စားပစ္ခ်င္တယ္ကြာ"
သူမ နည္းနည္းေလး ကုန္းေပးသည္။
"အူးးဝူးးးးးးးးးး"
သူမေစာက္ေပါက္မွ ဖင္ေပါက္သုိ႔ဆြဲကာ ဖင္ေညာင့္ရုိးထိ လွ်ာကုိ အျပားလုိက္ထားကာ ေတာက္ေလွ်ာက္လ်က္သျဖင့္ သူမတစ္ကုိယ္လံုးရွိ အေၾကာမ်ား ဆိမ့္တက္သြားသည္။ သူမဆက္ကုန္းလုိက္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူမေျခတစ္ဖက္ကုိ ခံုေပၚတင္လုိက္သည္။ သူမက စားပြဲကုိ တံေတာင္ျဖင့္ေထာက္ကာ ကုန္းေပးလုိက္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူမေစာက္ေခါင္းထဲကုိ လွ်ာျဖင့္ ထုိးေမႊသည္။
"အာ့...ဝု ဟူးးးးးးး"
သူမတစ္ကုိယ္လံုး ေျမာက္တက္ေနသလုိ ခံစားရသည္။ သုိက္ထြန္းက သူမေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ဖက္ကုိ ၿဖဲလုိက္သည္။ ရဲတြတ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားကုိ ခ်ိဳၿမိန္စြာ လ်က္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ လွ်ာကုိ အလံုးလုိက္ ထုိးသြင္းသည္။ မေန႔ညက တစ္ညလံုးနီးပါး အဆြဲခံထားရသျဖင့္ ေအာက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္မွာ အေတာ္ေလးသက္သာသြားသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ရ႕ဲ လီးရာႏွင့္ လီးအနံ႔မေပ်ာက္ေသးေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၿမိန္ယွက္စြာ လ်က္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းထုိးသြင္းၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲထုိးေမႊသည္။

သီရိက စားပြဲေပၚပက္လက္ အိပ္ေပးလုိက္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူမေပါင္တစ္ဖက္ကုိ ထမ္းသည္။ ေစာက္ပတ္၏ အက္ေၾကာင္းအစကုိ လက္ေခ်ာင္းဖ်ားျဖင့္ ထုိးဆြသည္။ ေစာက္ေစ့ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္သည္။
"အုိး အူး အား ဝူး"
ေစာက္ေစ့ကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ကလိေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲကုိ ထုိးေမႊသည္။ ကေလာ္သည္။ ေစာက္ေပါက္ကုိလည္း ကေလာ္ ေစာက္ဖုတ္အက္ေၾကာင္းကုိလည္း လွ်ာျဖင့္ ထုိးေမႊသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ကို ထုိးေမႊထားေသာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ သူမအား စုပ္ခုိင္းသည္။ သူမစုပ္ေပးလုိက္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမေစာက္ဖုတ္ေပၚ တံေတြးမ်ား ေထြးခ်သည္။ ၿပီးေနာက္ ေျပာင္ေအာင္ ျပန္လ်က္သည္။

သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းလုိက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ စုထားသည္။ သုိက္ထြန္းက သူ႔လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ၿပီး သူ႔လီးကုိ သုတ္ကာ သူမေစာက္ပတ္ကုိ လုိးသည္။ သုိက္ထြန္းလီးမွာ မိန္းမလုိက္စားသူ၏ လီးပီပီ ႏွစ္လံုးထုိးလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေလာက္ကုိ ႀကီးသည္။ ခုႏွစ္လက္မေလာက္ရွည္သည္။ ထိပ္လံုးက ခၽြန္ျမေနသည္။ လီးေခါင္းသူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲျမဳပ္ေတာ့ စူးလုိ႔ေနသည္။
"အု အာာ့.."
လီးအလံုးလုိက္ႀကီးသူမ ေစာက္ပတ္ထဲ ျဖည္းညင္းစြာ ျမဳပ္ဝင္ေနသည္။ သီရိတစ္ေယာက္ ခါးကုိ ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးကုိ တစ္ဝက္တြင္ ျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဆံုးခါနီးေတာ့ ျပန္ထုတ္သည္။ သုိက္ထြန္းနဲ႔ သူမ မၾကာခဏ အိပ္ဖူးသည္။ အိပ္တုိင္းလည္း ေက်နပ္ေအာင္ ဆြဲေပးႏုိင္စြမ္းရွိသူဟု သူမ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ခုတစ္ခါ ျပန္သြင္းေတာ့ ဆံုးလုလုတြင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။
"အာာာာ့ာ့ာ့"
အဆံုးထိသြင္းၿပီး ထပ္ထပ္ေဆာင့္သည္။ လီးက သူမအဖုတ္ထဲ ျမဳပ္ေနသည္။ တစ္ကုိယ္လံုး ဝင္လုိ႔ရလွ်င္ ဝင္မည့္သူ ျဖစ္သည္။ သူမေခါင္းကုိ ဘယ္ညာယမ္းကာ ညည္းရသည္။
"႐ႈး တုိးတုိး"
သူမ ပါးစပ္ကုိ ပိတ္ကာ ဆက္ညည္းသည္။ သုိက္ထြန္းက သူမခါးကုိ စံုကုိင္ကာ တဒုတ္ဒုတ္ ေဆာင့္သည္။ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ၿပီးေနာက္ သူမႏုိ႔ကုိ လွမ္းကုိင္ကစားသည္။ ႏို႔အိမ္တစ္ခုလံုးကုိ ေခ်ဖ်က္သည္။ တင္းက်စ္ေနေသာ သူမႏုိ႔မ်ားကုိ ပူေပါင္းကုိင္သလုိ အတင္းဆုတ္ကုိင္သည္။ ႏု႔ိႏွစ္လံုးကုိ ကုိင္ၿပီးေနာက္ သူမခါးေစာင္းကုိ ကုိင္ကာ စလုိးေတာ့သည္။ အစပုိင္းေတာ့ သူမလက္ေထာက္ထားႏုိင္ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ မေထာက္ႏုိင္ေတာ့ပါ။

သုိက္ထြန္းက ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္သည္။ သူမက လီးထိပ္ကုိ စလ်က္ေပးသည္။ လီးက သူမေစာက္ရည္ျဖင့္ စုိလဲ့ေနသည္။ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ထိ သူမစုပ္လုိက္သည္။ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကုိ လွ်ာျဖင့္ ကလိသည္။ လီးအရင္းကုိ ကုိင္လုိက္သည္။ ေလးငါးခ်က္ ကြင္းထုေပးၿပီး လီးထိပ္ကေန ၿဖဲခ်သည္။ လီးထိပ္မွ အေရခြံမ်ားအားလံုး ၿပဲက်သြားေသာအခါ လီးရစ္ေလးကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ရစ္ေပးသည္။
"အား ဝူး ေကာင္းလုိက္တာ ကေလးရယ္"
လီးေၾကာႀကီးမ်ားကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္လုိက္ လ်က္သည္။ လီးေအာက္မွ ပင္မေၾကာကုိ လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ လီးအလံုးလုိက္ စုပ္ေပးလုိက္သည္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ငံုသည္။ သုိက္ထြန္းက ေဘးသုိ႔ ဝဲဝဲက်သြားေသာ သူမဆံႏြယ္ကုိ ပင့္သတ္တင္ေပးသည္။ သူမက လီးလံုးႀကီးကုိ ပင့္ကာ လႁပြတ္ႏွစ္လံုးကုိ ဆြဲငံုသည္။ လေစ့သည္ သူမပါးစပ္ထဲ ဟုိဒီ ေျပးလႊားေနသည္။ သူမက လႁပြတ္ကုိ စုပ္ေပးၿပီးေနာက္ လီးလံုးႀကီးကုိ ျပန္ငံုသည္။ သုိက္ထြန္းက မတ္တပ္ရပ္သည္။ သူမဆံပင္မ်ားကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ သူမပါးစပ္ထဲ လီးကုိ ထုိးထည့္သည္။ သူမကလည္း လက္ကို ေနာက္သို႔ ပစ္ထားေပးသည္။ သုိက္ထြန္းက သူမပါးစပ္ထဲသုိ႔ လီးကုိ မရမကထုိးသိပ္သည္။ မဝင္ ဝင္ေအာင္ ေခါင္းကုိ ဘယ္ညာ ယမ္းၿပီး ထည့္သည္။ လီးထိပ္က သူမအာေခါင္ကုိ စုိက္ကာ လည္ေခ်ာင္းထဲသုိ႔ တုိးဝင္ေနသည္။ သူမလည္း ေနာက္မတြန္႔ဘဲ မရမကဆံုးေအာင္ ငံုေပးသည္။ လီးကုိ ဆြဲထုတ္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူမပါးစပ္ကုိ လက္ျဖင့္ ထုိးကာ ၿဖဲကစားသည္။ ေမးေစ့ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ တံေတြး ေထြးထည့္သည္။ သူမလည္းလွ်ာေပၚတံေတြးျဖင့္ လွည့္သည္။ သုိက္ထြန္းက သူ႔တံေတြးကုိ ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ ေထြးထည့္ၿပီး ျပန္စုပ္သည္။ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ ေခါင္းကုိေမာ့ေအာင္ကုိင္ကာ လီးျဖင့္ ပါးေစာင္ကို ထုိးေမႊသည္။ ပါးေစာင္ထဲ လီးသိပ္ထည့္ထားၿပီး သီရိ၏ ပါးျပင္ကုိ ပုတ္သည္။ ပါးႏွစ္ဖက္လံုး လုပ္ၿပီးေနာက္ ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ သူမပါးစပ္ကုိ အစြမ္းကုန္ ဟထားလုိက္သည္။

သုိက္ထြန္းက ကုလားထုိင္တြင္ ျပန္ထုိင္သည္။ သူမက သုိက္ထြန္းကုိ တက္ခြလုိက္ၿပီး လီးကုိ လက္ေနာက္ျပန္ကုိင္က အဖုတ္ထဲ ထည့္လုိက္သည္။ ေလွ်ာေလွ်ာ႐ႈ႐ႈဝင္သြားသည္။ သုိက္ထြန္းက သူမအုိးႀကီးႏွစ္လံုးကုိ ကုိင္ကာ ပင့္တင္လိုက္ ဆြဲခ်လုိက္ျဖင့္ လုိးလုိက္ ေအာက္က ပင့္လုိးလုိက္ လုပ္သည္။ သူမက ကုိယ္တစ္ေစာင္းေနၿပီး ၿငိမ္ခံေပးသည္။ လုိးခ်က္မ်ား ျမန္ဆန္လာသည္။ သူမအုိးႀကီးကုိေတာ့ မလြတ္တမ္းဆုတ္ကုိင္ထားသည္။ ေနာက္ သူမကုိယ္လံုးကုိ ဖက္ကာ ဖင္ေညာင့္႐ုိးကုိင္ၿပီး လုိးသည္။ သူမေညာင္းလာသျဖင့္ ကုိယ္ကုိ တစ္ဖက္လွည့္သည္။ သုိက္ထြန္းကေတာ့ ဆြဲေနတာ လံုးဝမရပ္။ ျမန္လည္း ျမန္လာသည္။ သူမကသာ ေအာ္ညည္းေနရသည္။ လီးက သူမအဖုတ္ထဲ ျမဳပ္ေနေအာင္ ဝင္ေနသည္။ သုိက္ထြန္းလည္း ညည္းသည္။ တရွီးရွီးနဲ႔ ျမည္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပုိျမန္လာသည္။ နားလည္း မနားပါ။ သူမေစာက္ဖုတ္လည္း တပြက္ပြက္ျမည္ေနသည္။ တစ္ခါခါ သုိက္ထြန္းက ျမန္ျမန္ဆြဲသည္။ ထုိအခါ ပုိေအာ္ရသည္။ သားအိမ္ပင္ ေအာင့္သြားသည္။

ပံုစံေျပာင္းသည္။ သူမ၏ ေျခတစ္ဖက္ကုိ ခံုေပၚတင္၍ လက္ကုိ စားပြဲေပၚေထာက္ကာ ကုန္းေပးသည္။ သုိက္ထြန္းခ်က္ခ်င္းပင္ ထည့္သည္။ လီးကို အစအဆံုးထုတ္သြင္းၿပီးလုိးသည္။ သူမခါးကုိ ႏိုက္ထားသည္။ သူမေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ေနာက္ သုိက္ထြန္းက ျပန္ထုိင္သည္။ သူမက သုိက္ထြန္းေပါင္ေပၚ ေျခတစ္ဖက္ ေထာက္က အရပ္လုိက္ ေနာက္ျပန္သြင္းသည္။ လက္ကုိ သုိက္ထြန္းပခံုး ျပန္ဖက္ထားသည္။ သုိက္ထြန္းက သူမခါးကုိ တစ္ဖက္ ေပါင္ကုိ တစ္ဖက္ကုိင္ၿပီး မရပ္ရေအာင္ လုပ္ေပးသည္။ သုိက္ထြန္းက ထုိၾကားထဲ ကုိယ္ကုိနည္းနည္းဆြဲလွည့္ကာ ႏုိ႔ကို စုိ႔ေသးသည္။
"ေရွ႕ေပါက္က ဒီေလာက္ပဲ"
သုိက္ထြန္းသည္ သူမကုိ ထေစကာ စားပြတြင္ ကုန္းခုိင္းသည္။ သူမဖင္ေပါက္သုိ႔ တံေတြးမ်ား ေထြးၿပီး သိပ္ထည့္သည္။ အကုန္းလုိက္ လုိးလုိ႔ အားရၿပီးေနာက္ သူမကုိ စားပြဲေပၚ တစ္ေစာင္းအိပ္ခုိင္းသည္။ တေစာင္းၿပီး ပက္လက္ခံရသည္။ ေပါင္ကုိ ထမ္းကာ ဖင္ကုိေတာက္ေလွ်ာက္လုိးသည္။ အၿပီးတြင္ သူမဗုိက္သားေပၚ လီးရည္မ်ား လြတ္ခ်သည္။

အားလံုးအပန္းေျဖနားၿပီးေနာက္ ျပစ္မႈတြဲအား ဦးသုိက္ထြန္းမွ သူမစတစ္ထဲသုိ႔ ကူးေပးလုိက္သည္။ သူမ ဒီေန႔ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ အနားယူမွ ရေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ အိမ္ျပန္အနားယူရင္း အမႈကုိ စနည္းနာလုိက္သည္။ အမႈသည္ လူသတ္မႈျဖစ္သည္။ သတ္သူမွာ မိန္းကေလး ျဖစ္သည္။ ခက္သည္က သတ္သူက စိတ္မႏွံ႔သူ။ အသတ္ခံရသူက အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိ သန္မာထြားႀကိဳင္းေသာ ေယာက်္ား။