ေမွာ္ဆရာေလး ထြန္းထြန္း (၄)
သူငယ္ခ်င္းၿငိမ္းက ဘဲေတြနဲ႔ အိပ္ဖူးသူ ျဖစ္သည္။ သူက ညညဆုိ သူမ၏ အခံပံုျပင္ ေျပာျပသည္။ ခံေပးရာတြင္ ခါးေကာ့ထားလွ်င္
ေကာင္းလည္းေကာင္းသည္။ အနာလည္း သက္သာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကုိလည္း လီးက ေရွာေရွာ႐ႈ႐ႈ ဝင္သည္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူမလည္း တတ္သမွ် မွတ္သမွ် လုိက္လုပ္ရသည္။ လီးက အဆံုးထိ ဝင္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက ခဏစိမ္ထားသည္။ ခ်ယ္ရီမွာေတာ့ ေအာင့္ေနသည္။
ပူက်စ္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထုတ္လုပ္လုိက္ကာမွ အနာသက္သာလာသည္။ ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကာင္းလာသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီ၏ ကုိယ္လံုးေလးကုိ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္စဥ္က တင္မွ ဖက္ထားၿပီး အရပ္လုိက္ လုိးျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္သည္။ လုိးရင္း ခ်ယ္ရီေပါင္ကုိ သူ႔ခါးအား ဖက္ရန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ခ်ယ္ရီက ခံရင္း သူခါးကုိ ေျခသလံုးျဖင့္ ဖက္သည္။ လက္ကုိ ပခံုးဖက္ခုိင္းသည္။ အေျခအေနေကာင္းလာေတာ့ သူက ခ်ယ္ရီခါးကုိ ဖက္ကာ ဒူးေထာက္လုိက္သည္။ ဒူးအေထာက္လုိက္ ခ်ယ္ရီကို ဆက္ဖက္ထားသည္။ ခ်ယ္ရီက အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သူလည္း ခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သူက ေဆာင့္ခ်ေနေသာ ခ်ယ္ရီမ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ဆံပင္ျဖင့္ ဖံုးကာ ေခါင္းကုိ ငံု႔ထားသျဖင့္ မျမင္ရ။ ေနာက္မွ ၾကည့္ေတာ့မည္။ သူ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မတ္တပ္ ရပ္လုိက္သည္။ ဒါ သူျဖစ္ခ်င္ေသာ ပံုစံ။ သူက အရပ္လုိက္ ခ်ယ္ရီက သူ႔အား ဖားဖက္ထားသလုိ ဖက္ထားကာ ေဆာင့္ခ်သည္။
"အင္း အင္း က်မ အရမ္းနာေနၿပီ အား အင္း နာတယ္"
"ခဏေန ေကာင္းသြားမယ္"
သူက အပ်ိဳစစ္စစ္ကုိ ပံုစံသစ္ျဖင့္ အရသာရွိစြာ လုိးေနရသျဖင့္ အ႐ႈံးခံလုိ႔ မျဖစ္သည္မုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာခ်င္ေသာ္လည္း မစာႏုိင္။ ခ်ယ္ရီမွာ တအားအား နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းလာမွ ေအာက္ခ်ကာ ၾကမ္းျပင္တြင္ ပက္လက္ဖုိက္သည္။ ဖုိက္ရင္း ကုိယ္လွိမ့္ကာ ခ်ယ္ရီကုိ အေပၚတလွည့္ သူအေပၚတလွည့္ဖုိက္သည္။
"က်မ ေမာေနၿပီ ဟား ဟင္း ဟင္း"
"ရတယ္ ခဏေလး ၿပီးေတာ့မယ္"
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ ျဖစ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီကုိသူ အဆံုးသတ္လုိးလုိက္ၿပီး လရည္ကုိ ဗုိက္သားျပင္ေပၚ လြတ္ခ်ေပးလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို မထႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။
"သူမ်ား ၾကားဖူးတာေတာ့ ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲဆုိ၊ ရွင္က တစ္နာရီနီးပါးကုိ ဘာလုိ႔ ၾကာတာလဲ"
"က်င့္ထားတာေပါ့ကြာ"
"ျပန္ေတာ့"
"ေနာက္တခ်ီၿပီးရင္ ျပန္မယ္"
"လုပ္ဦးမယ္"
"အင္းေပါ့"
"က်မေတာ့ ေသပါၿပီ"
"မေသဘူး စိတ္ခ်၊ မျပန္ပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔ မတားဖုိ႔ပဲ လုိတယ္"
"ဟြန္း စိတ္ခ်"
ခ်ယ္ရီကုိ ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားရင္း စကားေျပာေနသည္။ ေနာက္ ဘာဘာညာညာ ဆက္ေျပာၿပီး အနမ္းမ်ားဖလွယ္ကာ ဆက္ဖုိက္သည္။
သံုးရက္ေလာက္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ခ်ယ္ရီအခန္းထဲမထြက္ဘဲ ကုိယ္ေဖ်ာက္ေနလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ ျပန္လြတ္ေသာ္လည္း မရ။ လီးစုပ္ေပးရင္
ျပန္မယ္ဆုိသျဖင့္ ခ်ယ္ရီခမ်ာ ကုိင္ပင္ မကုိင္ေပးရဲေသာ လီးကုိ စုပ္ေပးရသည္။ ဟုိလုိစုပ္ ဒီလိုစုပ္ဆုိသျဖင့္ လုိက္စုပ္ေပးရသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း မျပန္။ ဖင္အလုိးခံရင္ ျပန္မည္ဆုိသျဖင့္ ခ်ယ္ရီ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဖင္ခံေပးရျပန္သည္။ မျပန္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မည့္ညမွ ထြန္းထြန္းက မျပန္ခ်င္ ျပန္ခ်င္ ျပန္သြားသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ထြန္းထြန္းျပန္သြားမွ ေစာက္ဖုတ္ေလး ဟာတာတာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ၿငိမ္းျပန္ေရာက္လာေတာ့ ခါတုိင္းလုိပင္ သူမက သူမခံေပးသည့္ပံုစံ သူ႔လုိက္ကုန္းေပးေသာ ေယာက်္ားမ်ား လုိးသည့္ပံုစံကုိ ေျပာျပသည္။
ခ်ယ္ရီက နင္ သူတုိ႔ဟာ စုပ္ေပးရလား ေမးေတာ့ ၿငိမ္းက စုပ္ပါဘူး နံက နံနဲ႔ ဟု ေျပာသည္။ နင့္ကို ဖင္ေတာင္းလုိးၾကလား ဆုိေတာ့ အမေလး လံုးဝ မေတာင္းဘူး။ စသျဖင့္ ေျပာလာရင္း "နင္က ဘာလုိ႔ အဲလုိ ေမးတာလဲ၊ ခါတုိင္း ငါေျပာတာပဲ နင္နားေထာင္ေနတာ ခုမွ ထူးထူးျခားျခား ပါလား"
"ငါ အဲလုိ ခံခဲ့ရလုိ႔ပါ"
"ဘာ"
ထုိေန႔၌ ဆရာမၿငိမ္းတစ္ေယာက္ သူမအတန္းနဲ႔ မဆုိင္ေသာ ဒသမတန္းမွ ထြန္းထြန္းဆုိသည့္ေက်ာင္းသားအား ေက်ာင္းနားခ်ိန္ ခဏေခၚေတြ႕ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၌ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းတုိ႔ အိပ္ေဆာင္သို႔ ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနနဲ႔ခဲ့သည္။ ခုတေလာ
သည္လီးက အစားေကာင္းေတြ စားေနရသည္။ ခ်ယ္ရီေျပာေတာ့ ၿငိမ္းတြင္ ဘဲသံုးေပြ ရွိသည္။ ဟုိကလည္း ၿငိမ္းကုိ လက္ထပ္မည္ မဟုတ္သလုိ ၿငိမ္းကလည္း သူတုိ႔ကုိ လက္ထပ္မည္ မဟုတ္ဟု ဆုိသည္။ ဒါဆုိ "ကက" ေပါ့ဆုိေတာ့ "လူဘဝမွာ လူ႔စည္းစိမ္ကုိ အျပည့္အဝ ခံစားဖုိ႔က လူ႔အခြင့္အေရးပဲ" ဟု ၿငိမ္းက ေျပာသည္တဲ့။
လူ႔အခြင့္အေရးမေလးၿငိမ္း။ သူမကုိ ရည္းစားစကားေျပာျခင္းမရွိဘဲ ဘဝကုိ ရယူသြားခဲ့သူက အစ္ကုိ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ။ သန္းႏုိင္ထြန္း။ ထုိေန႔က အိမ္တြင္ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ထုိအခ်ိန္ သန္းထြန္းႏုိင္က ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာသည္ မသိ။ ဧည့္သည္မုိ႔ သူမက ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးရန္ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ အဝင္ သန္းထြန္းႏုိင္က ေနာက္က လုိက္ပါလာသည္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနခ်ိန္ ေနာက္ကေန၍ အုိးကုိ ကုိင္သည္။
သူမ ေအာ္ရမလုိ ၿငိမ္ခံရမလုိ ျဖစ္ေနခ်ိန္ သန္းထြန္းႏုိင္က ပုိရဲတင္းလာသည္။ ခါးကုိ ဖက္ထားၿပီး ေနာက္ကေန ေတ့ထားသည္။ ေနာက္မွ အုိးက သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ေထာက္ထားေတာ့ ၿငိမ္းလည္း စိတ္ေတြ ေျပာင္းကာ ရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ ေနာက္ကေန ေျဖးေျဖးခ်င္း ေတာ့ကစကားေတာ့ ပုိဆုိးလာသည္။ သန္းထြန္းႏုိင္ကလည္း ဘယ္ေကာင္မကုိ ဘယ္အထာႏွင့္ ရသည္ဆုိသည္ကုိ သိေနသူ။ သည္အိမ္ထဲတြင္ပင္ ၿငိမ္း၏ အေမေရာ အစ္မေရာ သူခ်ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္လား။ ၿငိမ္းတုိ႔ အေမက အရြယ္တင္သည္။ မုဆုိးမဆုိေသာ္ျငား ျပင္ဆင္တတ္သည္။ ဒါကုိ သူအကြက္ေခ်ာင္းၿပီး လာလာစားသည္။ မုဆုိးမေလးကို ခုိးခုိးစားရင္း အစ္မျဖစ္သူက မိသြားသည္။ အေမက သမီးကုိ ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေတာ့။ သူကလည္း သမီးႀကီးကုိ
ဆြဲဖုိက္လုိက္သည္။ အေမနဲ႔ အစ္မကုိ နည္းနည္း႐ုိးလာသည္မုိ႔ ကုိးတန္းသာ ရွိေသးေသာ ၿငိမ္းကုိ ၾကံလုိက္ရသည္။ သည္ေန႔ အႀကံေအာင္ၿပီ။
ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ခ်ကာ သူ႔လက္ကုိ ဖယ္ေစခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ကုိင္သည္။ သန္းထြန္းႏုိင္က ႐ုိးၿပီးသား။ ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ မီးဖုိေဆာင္ထဲတြင္ အစ္ကုိ႔ထံ အလည္လာတတ္ေသာ မရင္းႏွီးသည့္ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အပ်ိဳစင္ဘဝကုိ အပ္ႏွံခဲ့ရသည္။
အိမ္ေနရင္း တစ္ဆင့္တည္းသာ ရွိသည့္ ဂါဝန္ကုိ ဝတ္ထားမိၿပီး အတြင္းခံမ်ား ဝတ္မထားမိသည္က အမွား။ ဂါဝန္ကုိ ပင့္လုိက္ေတာ့ အကုန္ကၽြတ္ၿပီးသား။ စစခ်င္း ေနာက္ကေန အလုိးခံရသျဖင့္ ေနာက္မွ သည္ကိစၥ မလြယ္မွန္း သိရသည္။ ေရွ႕ဘက္ကေန ေတာ္ေတာ္ခံဖူးမွ ေနာက္ကေန အလုိးခံရသည္တဲ့ေလ။ ဒါကုိ သူမ၏ အတန္းေခါင္းေဆာင္ မင္းကုိႏုိင္က ေျပာျပခဲ့သည္။ မင္းကုိႏုိင္နဲ႔လည္း ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ျဖစ္သြားသည္ မသိ။ စာေမးမိရာမွ ငါ့အိမ္လုိက္ခဲ့ ရွင္းျပေပးမယ္ ဟုေခၚသျဖင့္ လုိက္သြားမိရာမွ မင္းကုိႏုိင္က အိမ္တြင္ သူမကုိ ျဖဳတ္သည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က က်ဴရွင္ဆရာ ကုိကုိႀကီး ျဖစ္သည္။ က်ဴရွင္လခ မေပးေသးဟု သူမကုိ ေျပာသည္။ သူမက ေပးၿပီးၿပီ ဟုျငင္းသည္။ ဒါဆုိ လုိက္ခဲ့ ဟုဆုိကာ ႐ံုးခန္းထဲ ေခၚသည္။
"မင္းအေၾကာင္း မင္းကုိႏုိင္က ငါ့ကုိ ေျပာျပတယ္"
"ေအာ္"
သူမ သေဘာေပါက္လုိက္သည္။
"ငါကြာ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ခဏခဏ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတယ္ကြ၊ ငါ က်ဴရွင္ဆရာသာျဖစ္တာ ဒီကိစၥ ည့ံတယ္။ ဒါေတာင္ မင္းကုိႏုိင္က ရင္ဖြင့္လုိ႔၊ သူက ငါ့တူေလ"
"ကၽြန္မ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"မင္း ပုေလြမႈတ္ ကၽြမ္းတယ္ဆုိ"
ကုိကုိႀကီးသည္ ေဘာင္းဘီထဲမွ လီးကုိ ထုတ္ၿပီး သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ထုိင္ခ်ခုိင္းသည္။ ကုိကုိႀကီးက လီးတစ္ဖက္ကုိင္ကြင္းထုၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမေမးေစ့ကုိ ကုိင္ကာ မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲေမာ့ထားသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လထိပ္ကုိ လာေတ့ေတာ့ သူမ အလုိက္သင့္ ဟေပးလုိက္သည္။ သူမစုပ္ေပးၿပီးေတာ့ သူမကုိ စားပြဲေပၚ ေမွာက္အိပ္ေစကာ ေနာက္မွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ပင္ အလုိးခံလုိက္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ထုိသံုးေယာက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပြဲသိမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေပါက္က တစ္ခါမွ အေဖာက္မခံခဲ့ရ။
ေန႔ခင္းက ထြန္းထြန္းသည္ ၿငိမ္းမွ "ဖင္ ပါကင္ ေဖာက္ေပးဖုိ႔ဆုိရင္ မင္းအဆင္သင့္ ျဖစ္မလား" ဟု ကပ္ေမးခဲ့သည္။ သူက ဟုတ္ကဲ့ ဟု ေျဖခဲ့သည္။ ထုိညတြင္ ထြန္းထြန္းသည္ သူေဖာက္ခြင့္ရသည့္ ၿငိမ္းဖင္ကုိ စပါယ္ရွယ္ လ်က္ေပးၿပီးမွ ေဖာက္ထည့္လုိက္ေလသည္။
ဖင္ ခံ တာ ဒီ ေလာက္ ေကာင္း မွန္း သိ ရင္ အ စ က တည္း က ဖင္ ခံ ခဲ့ ပါ တယ္
ၿငိမ္းက ေနာင္တ ရစြာ ေျပာသည္။
သူငယ္ခ်င္းၿငိမ္းက ဘဲေတြနဲ႔ အိပ္ဖူးသူ ျဖစ္သည္။ သူက ညညဆုိ သူမ၏ အခံပံုျပင္ ေျပာျပသည္။ ခံေပးရာတြင္ ခါးေကာ့ထားလွ်င္
ေကာင္းလည္းေကာင္းသည္။ အနာလည္း သက္သာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကုိလည္း လီးက ေရွာေရွာ႐ႈ႐ႈ ဝင္သည္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူမလည္း တတ္သမွ် မွတ္သမွ် လုိက္လုပ္ရသည္။ လီးက အဆံုးထိ ဝင္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက ခဏစိမ္ထားသည္။ ခ်ယ္ရီမွာေတာ့ ေအာင့္ေနသည္။
ပူက်စ္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထုတ္လုပ္လုိက္ကာမွ အနာသက္သာလာသည္။ ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကာင္းလာသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီ၏ ကုိယ္လံုးေလးကုိ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္စဥ္က တင္မွ ဖက္ထားၿပီး အရပ္လုိက္ လုိးျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္သည္။ လုိးရင္း ခ်ယ္ရီေပါင္ကုိ သူ႔ခါးအား ဖက္ရန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ခ်ယ္ရီက ခံရင္း သူခါးကုိ ေျခသလံုးျဖင့္ ဖက္သည္။ လက္ကုိ ပခံုးဖက္ခုိင္းသည္။ အေျခအေနေကာင္းလာေတာ့ သူက ခ်ယ္ရီခါးကုိ ဖက္ကာ ဒူးေထာက္လုိက္သည္။ ဒူးအေထာက္လုိက္ ခ်ယ္ရီကို ဆက္ဖက္ထားသည္။ ခ်ယ္ရီက အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သူလည္း ခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သူက ေဆာင့္ခ်ေနေသာ ခ်ယ္ရီမ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ဆံပင္ျဖင့္ ဖံုးကာ ေခါင္းကုိ ငံု႔ထားသျဖင့္ မျမင္ရ။ ေနာက္မွ ၾကည့္ေတာ့မည္။ သူ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မတ္တပ္ ရပ္လုိက္သည္။ ဒါ သူျဖစ္ခ်င္ေသာ ပံုစံ။ သူက အရပ္လုိက္ ခ်ယ္ရီက သူ႔အား ဖားဖက္ထားသလုိ ဖက္ထားကာ ေဆာင့္ခ်သည္။
"အင္း အင္း က်မ အရမ္းနာေနၿပီ အား အင္း နာတယ္"
"ခဏေန ေကာင္းသြားမယ္"
သူက အပ်ိဳစစ္စစ္ကုိ ပံုစံသစ္ျဖင့္ အရသာရွိစြာ လုိးေနရသျဖင့္ အ႐ႈံးခံလုိ႔ မျဖစ္သည္မုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာခ်င္ေသာ္လည္း မစာႏုိင္။ ခ်ယ္ရီမွာ တအားအား နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းလာမွ ေအာက္ခ်ကာ ၾကမ္းျပင္တြင္ ပက္လက္ဖုိက္သည္။ ဖုိက္ရင္း ကုိယ္လွိမ့္ကာ ခ်ယ္ရီကုိ အေပၚတလွည့္ သူအေပၚတလွည့္ဖုိက္သည္။
"က်မ ေမာေနၿပီ ဟား ဟင္း ဟင္း"
"ရတယ္ ခဏေလး ၿပီးေတာ့မယ္"
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ ျဖစ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီကုိသူ အဆံုးသတ္လုိးလုိက္ၿပီး လရည္ကုိ ဗုိက္သားျပင္ေပၚ လြတ္ခ်ေပးလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို မထႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။
"သူမ်ား ၾကားဖူးတာေတာ့ ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲဆုိ၊ ရွင္က တစ္နာရီနီးပါးကုိ ဘာလုိ႔ ၾကာတာလဲ"
"က်င့္ထားတာေပါ့ကြာ"
"ျပန္ေတာ့"
"ေနာက္တခ်ီၿပီးရင္ ျပန္မယ္"
"လုပ္ဦးမယ္"
"အင္းေပါ့"
"က်မေတာ့ ေသပါၿပီ"
"မေသဘူး စိတ္ခ်၊ မျပန္ပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔ မတားဖုိ႔ပဲ လုိတယ္"
"ဟြန္း စိတ္ခ်"
ခ်ယ္ရီကုိ ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားရင္း စကားေျပာေနသည္။ ေနာက္ ဘာဘာညာညာ ဆက္ေျပာၿပီး အနမ္းမ်ားဖလွယ္ကာ ဆက္ဖုိက္သည္။
သံုးရက္ေလာက္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ခ်ယ္ရီအခန္းထဲမထြက္ဘဲ ကုိယ္ေဖ်ာက္ေနလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ ျပန္လြတ္ေသာ္လည္း မရ။ လီးစုပ္ေပးရင္
ျပန္မယ္ဆုိသျဖင့္ ခ်ယ္ရီခမ်ာ ကုိင္ပင္ မကုိင္ေပးရဲေသာ လီးကုိ စုပ္ေပးရသည္။ ဟုိလုိစုပ္ ဒီလိုစုပ္ဆုိသျဖင့္ လုိက္စုပ္ေပးရသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း မျပန္။ ဖင္အလုိးခံရင္ ျပန္မည္ဆုိသျဖင့္ ခ်ယ္ရီ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဖင္ခံေပးရျပန္သည္။ မျပန္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မည့္ညမွ ထြန္းထြန္းက မျပန္ခ်င္ ျပန္ခ်င္ ျပန္သြားသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ထြန္းထြန္းျပန္သြားမွ ေစာက္ဖုတ္ေလး ဟာတာတာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ၿငိမ္းျပန္ေရာက္လာေတာ့ ခါတုိင္းလုိပင္ သူမက သူမခံေပးသည့္ပံုစံ သူ႔လုိက္ကုန္းေပးေသာ ေယာက်္ားမ်ား လုိးသည့္ပံုစံကုိ ေျပာျပသည္။
ခ်ယ္ရီက နင္ သူတုိ႔ဟာ စုပ္ေပးရလား ေမးေတာ့ ၿငိမ္းက စုပ္ပါဘူး နံက နံနဲ႔ ဟု ေျပာသည္။ နင့္ကို ဖင္ေတာင္းလုိးၾကလား ဆုိေတာ့ အမေလး လံုးဝ မေတာင္းဘူး။ စသျဖင့္ ေျပာလာရင္း "နင္က ဘာလုိ႔ အဲလုိ ေမးတာလဲ၊ ခါတုိင္း ငါေျပာတာပဲ နင္နားေထာင္ေနတာ ခုမွ ထူးထူးျခားျခား ပါလား"
"ငါ အဲလုိ ခံခဲ့ရလုိ႔ပါ"
"ဘာ"
ထုိေန႔၌ ဆရာမၿငိမ္းတစ္ေယာက္ သူမအတန္းနဲ႔ မဆုိင္ေသာ ဒသမတန္းမွ ထြန္းထြန္းဆုိသည့္ေက်ာင္းသားအား ေက်ာင္းနားခ်ိန္ ခဏေခၚေတြ႕ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၌ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းတုိ႔ အိပ္ေဆာင္သို႔ ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနနဲ႔ခဲ့သည္။ ခုတေလာ
သည္လီးက အစားေကာင္းေတြ စားေနရသည္။ ခ်ယ္ရီေျပာေတာ့ ၿငိမ္းတြင္ ဘဲသံုးေပြ ရွိသည္။ ဟုိကလည္း ၿငိမ္းကုိ လက္ထပ္မည္ မဟုတ္သလုိ ၿငိမ္းကလည္း သူတုိ႔ကုိ လက္ထပ္မည္ မဟုတ္ဟု ဆုိသည္။ ဒါဆုိ "ကက" ေပါ့ဆုိေတာ့ "လူဘဝမွာ လူ႔စည္းစိမ္ကုိ အျပည့္အဝ ခံစားဖုိ႔က လူ႔အခြင့္အေရးပဲ" ဟု ၿငိမ္းက ေျပာသည္တဲ့။
လူ႔အခြင့္အေရးမေလးၿငိမ္း။ သူမကုိ ရည္းစားစကားေျပာျခင္းမရွိဘဲ ဘဝကုိ ရယူသြားခဲ့သူက အစ္ကုိ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ။ သန္းႏုိင္ထြန္း။ ထုိေန႔က အိမ္တြင္ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ထုိအခ်ိန္ သန္းထြန္းႏုိင္က ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာသည္ မသိ။ ဧည့္သည္မုိ႔ သူမက ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးရန္ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ အဝင္ သန္းထြန္းႏုိင္က ေနာက္က လုိက္ပါလာသည္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနခ်ိန္ ေနာက္ကေန၍ အုိးကုိ ကုိင္သည္။
သူမ ေအာ္ရမလုိ ၿငိမ္ခံရမလုိ ျဖစ္ေနခ်ိန္ သန္းထြန္းႏုိင္က ပုိရဲတင္းလာသည္။ ခါးကုိ ဖက္ထားၿပီး ေနာက္ကေန ေတ့ထားသည္။ ေနာက္မွ အုိးက သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ေထာက္ထားေတာ့ ၿငိမ္းလည္း စိတ္ေတြ ေျပာင္းကာ ရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ ေနာက္ကေန ေျဖးေျဖးခ်င္း ေတာ့ကစကားေတာ့ ပုိဆုိးလာသည္။ သန္းထြန္းႏုိင္ကလည္း ဘယ္ေကာင္မကုိ ဘယ္အထာႏွင့္ ရသည္ဆုိသည္ကုိ သိေနသူ။ သည္အိမ္ထဲတြင္ပင္ ၿငိမ္း၏ အေမေရာ အစ္မေရာ သူခ်ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္လား။ ၿငိမ္းတုိ႔ အေမက အရြယ္တင္သည္။ မုဆုိးမဆုိေသာ္ျငား ျပင္ဆင္တတ္သည္။ ဒါကုိ သူအကြက္ေခ်ာင္းၿပီး လာလာစားသည္။ မုဆုိးမေလးကို ခုိးခုိးစားရင္း အစ္မျဖစ္သူက မိသြားသည္။ အေမက သမီးကုိ ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေတာ့။ သူကလည္း သမီးႀကီးကုိ
ဆြဲဖုိက္လုိက္သည္။ အေမနဲ႔ အစ္မကုိ နည္းနည္း႐ုိးလာသည္မုိ႔ ကုိးတန္းသာ ရွိေသးေသာ ၿငိမ္းကုိ ၾကံလုိက္ရသည္။ သည္ေန႔ အႀကံေအာင္ၿပီ။
ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ခ်ကာ သူ႔လက္ကုိ ဖယ္ေစခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ကုိင္သည္။ သန္းထြန္းႏုိင္က ႐ုိးၿပီးသား။ ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ မီးဖုိေဆာင္ထဲတြင္ အစ္ကုိ႔ထံ အလည္လာတတ္ေသာ မရင္းႏွီးသည့္ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အပ်ိဳစင္ဘဝကုိ အပ္ႏွံခဲ့ရသည္။
အိမ္ေနရင္း တစ္ဆင့္တည္းသာ ရွိသည့္ ဂါဝန္ကုိ ဝတ္ထားမိၿပီး အတြင္းခံမ်ား ဝတ္မထားမိသည္က အမွား။ ဂါဝန္ကုိ ပင့္လုိက္ေတာ့ အကုန္ကၽြတ္ၿပီးသား။ စစခ်င္း ေနာက္ကေန အလုိးခံရသျဖင့္ ေနာက္မွ သည္ကိစၥ မလြယ္မွန္း သိရသည္။ ေရွ႕ဘက္ကေန ေတာ္ေတာ္ခံဖူးမွ ေနာက္ကေန အလုိးခံရသည္တဲ့ေလ။ ဒါကုိ သူမ၏ အတန္းေခါင္းေဆာင္ မင္းကုိႏုိင္က ေျပာျပခဲ့သည္။ မင္းကုိႏုိင္နဲ႔လည္း ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ျဖစ္သြားသည္ မသိ။ စာေမးမိရာမွ ငါ့အိမ္လုိက္ခဲ့ ရွင္းျပေပးမယ္ ဟုေခၚသျဖင့္ လုိက္သြားမိရာမွ မင္းကုိႏုိင္က အိမ္တြင္ သူမကုိ ျဖဳတ္သည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က က်ဴရွင္ဆရာ ကုိကုိႀကီး ျဖစ္သည္။ က်ဴရွင္လခ မေပးေသးဟု သူမကုိ ေျပာသည္။ သူမက ေပးၿပီးၿပီ ဟုျငင္းသည္။ ဒါဆုိ လုိက္ခဲ့ ဟုဆုိကာ ႐ံုးခန္းထဲ ေခၚသည္။
"မင္းအေၾကာင္း မင္းကုိႏုိင္က ငါ့ကုိ ေျပာျပတယ္"
"ေအာ္"
သူမ သေဘာေပါက္လုိက္သည္။
"ငါကြာ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ခဏခဏ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတယ္ကြ၊ ငါ က်ဴရွင္ဆရာသာျဖစ္တာ ဒီကိစၥ ည့ံတယ္။ ဒါေတာင္ မင္းကုိႏုိင္က ရင္ဖြင့္လုိ႔၊ သူက ငါ့တူေလ"
"ကၽြန္မ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"မင္း ပုေလြမႈတ္ ကၽြမ္းတယ္ဆုိ"
ကုိကုိႀကီးသည္ ေဘာင္းဘီထဲမွ လီးကုိ ထုတ္ၿပီး သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ထုိင္ခ်ခုိင္းသည္။ ကုိကုိႀကီးက လီးတစ္ဖက္ကုိင္ကြင္းထုၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမေမးေစ့ကုိ ကုိင္ကာ မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲေမာ့ထားသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လထိပ္ကုိ လာေတ့ေတာ့ သူမ အလုိက္သင့္ ဟေပးလုိက္သည္။ သူမစုပ္ေပးၿပီးေတာ့ သူမကုိ စားပြဲေပၚ ေမွာက္အိပ္ေစကာ ေနာက္မွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ပင္ အလုိးခံလုိက္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ထုိသံုးေယာက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပြဲသိမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေပါက္က တစ္ခါမွ အေဖာက္မခံခဲ့ရ။
ေန႔ခင္းက ထြန္းထြန္းသည္ ၿငိမ္းမွ "ဖင္ ပါကင္ ေဖာက္ေပးဖုိ႔ဆုိရင္ မင္းအဆင္သင့္ ျဖစ္မလား" ဟု ကပ္ေမးခဲ့သည္။ သူက ဟုတ္ကဲ့ ဟု ေျဖခဲ့သည္။ ထုိညတြင္ ထြန္းထြန္းသည္ သူေဖာက္ခြင့္ရသည့္ ၿငိမ္းဖင္ကုိ စပါယ္ရွယ္ လ်က္ေပးၿပီးမွ ေဖာက္ထည့္လုိက္ေလသည္။
ဖင္ ခံ တာ ဒီ ေလာက္ ေကာင္း မွန္း သိ ရင္ အ စ က တည္း က ဖင္ ခံ ခဲ့ ပါ တယ္
ၿငိမ္းက ေနာင္တ ရစြာ ေျပာသည္။
